Charakterystyka współczesnych polityk lekowych Indii, Nepalu i Bangladeszu

Bibliogr. s. 50-51

Artykuł charakteryzuje polityki lekowe trzech krajów subkontynentu indyjskiego: Indii, Nepalu i Bangladeszu. Wszystkie spośród tych polityk mają swoje głębokie źródła w czasach kolonialnych, gdy ta część świata znajdowała się pod panowaniem brytyjskim, oraz odnoszą się do złożonej problematyki azjatyckich krajów rozwijających się. Indie kładą coraz większy nacisk na innowacyjność i stają się „globalnym gigantem farmaceutycznym”, prowadzącym ekspansję nawet na rynki krajów bardziej od siebie rozwiniętych. Wysiłki Nepalu skupiają się przede wszystkim wokół problematyki wewnętrznej; kraj ten podejmuje wyzwania związane z unowocześnieniem opieki zdrowotnej. W Bangladeszu kładziony jest nacisk na to, aby w sposób sprawiedliwy i przystępny zapewnić podstawowe świadczenia zdrowotne dla bardzo biednej większości swojej populacji. Na całym subkontynencie indyjskim mają bardzo duże znaczenie leki wywodzące się z medycyny tradycyjnej, w tym takich jej gałęzi, jak Ayurveda lub znacznie młodsza homeopatia. Wymienione charakterystyki mają swoje odzwierciedlenie w krajowych politykach lekowych. Wszystkie trzy kraje omawiane w artykule znajdują się na różnych etapach zaawansowania we wdrażaniu ochrony praw własności intelektualnej, która odnosi się również do leków. Do pilnych i priorytetowych zadań polityk zdrowotnych a także lekowych tych krajów należy wciąż zapewnienie obywatelom dostępu do leków podstawowych, określanych przez WHO jako essential drugs.