Zmiany zachodzące w rzeczywistości społeczno-gospodarczej prowadzą do wirtualizacji obrotu, która sprawia, iż istniejące granice i bariery tracą dotychczasowe znaczenie. Powoduje to zmniejszenie użyteczności tradycyjnych instrumentów ochrony praw, co uwidacznia się szczególnie w przypadku transgranicznych sporów pomiędzy konsumentem a przedsiębiorcą. Ustawodawca unijny postuluje wdrożenie prostych, skutecznych, dostępnych i tanich metod rozwiązywania sporów - Alternative Dispute Resolution. Jednakże sposób uregulowania zasad i funkcjonowania ADR w dyrektywie w sprawie ADR w sporach konsumenckich 2013/11/UE oraz w rozporządzeniu w sprawie internetowego systemu rozstrzygania sporów konsumenckich nr 524/2013 budzi pewne wątpliwości co do możliwości osiągnięcia powyższego celu. Specyfika regulowanych zagadnień oraz szczegółowość przedmiotowych aktów przemawiają za zasadnością dokonania analizy zakresu ich zastosowania oraz potencjalnych skutków ich wejścia w życie w transgranicznym obrocie internetowym z udziałem konsumentów.

Changes in the socio-economic reality lead to the virtualization of market, which makes the existing borders and barriers lose their current significance. The usefulness of traditional rights protection instruments is uncertain, which is particularly visible in the case of cross-border disputes between a consumer and a trader. EU legislator calls for the implementation of a simple, efficient, accessible and low-cost dispute resolution system - Alternative Dispute Resolution. However, the regulation of the principles and functioning of ADR in the Directive on consumer ADR 2013/11/UE and regulation on online dispute resolution for consumer disputes No. 524/2013 raises some doubts as to the achievement of that aim. The specificity of regulated issues and meticulousness of the acts causes the need of analyzing their scope and potential impact of their entry into force in cross-border online trading with consumers.