Artykuł przedstawia skutki orzeczenia o uznaniu za zmarłego w prawie ubezpieczeń społecznych w kontekście nabycia przez osoby uprawnione prawa do renty rodzinnej. Głównym praktycznym problemem, jaki się wiąże z tą instytucją jest brak regulacji prawnej przewidującej możliwość uzyskania wypłat renty rodzinnej za okres poprzedzający złożenie wniosku o wypłatę świadczenia, kiedy w świetle fikcji prawnej jaką jest orzeczenie o uznaniu za zmarłego dana osoba jest uznana za nieżyjącego. Przyczyną tego stanu rzeczy jest istnienie przepisu, który umożliwia wypłatę świadczenia na dzień nie wcześniejszy niż dzień złożenia wniosku o wypłatę, zaś warunkiem koniecznym do skutecznego złożenia wniosku jest przedstawienie postanowienia o uznaniu za zmarłego. Według Sądu Najwyższego dopuszczalna jest wypłata za okres 3 lata wstecz w stosunku do daty złożenia wniosku, na podstawie przepisu o błędzie organu rentowego, co jest krytykowane w doktrynie. SN w wyniku dokonanej wykładni contra legem, starał się uzupełnić lukę prawną, która powinna być uzupełniona w drodze aktu ustawowego. W dalszej ukazane są wątpliwości konstytucyjne związane z naruszeniem konstytucyjnej zasady równości poprzez dokonanie pominięcia legislacyjnego, odwołując się do podobnej sprawy związanej z wypłatą zasiłku pogrzebowego. Na koniec zostały możliwe rozwiązania uregulowania tego problemu w ustawie, wskazując na 2 możliwe rozwiązania oraz ich zalety i wady.

This article presents connections between a declaration of death in absentia and a family pension. The text explains a term of a declaration of death in absentia and a term of a family pension. The author focuses on the moment of payment of a death benefit upon a declaration of a deceased person. The Polish social insurance law system lacks legal regulations providing a possibility of payment in a benefit for the period of being declared dead in absentia indicated in the statement of a declaration of death. This course is previous to filing the application for payment. The Polish Social Insurance Institution refuses to pay for the time upon between the date of death and the moment of filling an application. The author explains a problem of applying literal interpretations in social insurance law taking into account a view presented in judicial decisions. Moreover, the article examines whether the art. 133 of the Polish Pensions Act is consistent with the constitutional rule of equality before the law with respect to the sentence of the Constitutional Tribunal of Polish Republic in a funeral grand case. At the end two possible conclusions de lege ferenda are presented with an analysis of their advantages and disadvantages.