Bibliogr. s. 149-151

Przedmiotem artykułu jest teoria fonologii laryngalnej zaprezentowana w pracy Cyrana (2014), czyli relatywizm laryngalny. Podejście to opiera się na założeniu, iż spółgłoski sonorne oraz samogłoski nie mają specyfikacji fonologicznej ze względu na dźwięczność - w ich przypadku ma ona zawsze charakter jedynie fonetyczny. Głównym elementem jest zatem interpretacja fonetyczna wyniku komputacji fonologicznej - to właśnie wówczas fonetyczna dźwięczność przenika na sąsiadujące segmenty. W niniejszej, pierwszej części artykułu ocenie podlega potencjał generatywny teorii zakładającej relatywizm laryngalny, a zasada jej działania porównana zostaje z wcześniejszymi analizami. Podjęta zostaje również kwestia wpływu jednostek fonologicznych pozbawionych substancji.

The article discusses the theory of laryngeal phonology exposed in Cyran (2014), Laryngeal Relativism. The basic assumption of this approach is that sonorants and vowels never bear phonological specifications for voicing: their voicing is only ever phonetic in nature. Therefore phonetic interpretation, i.e. spell-out of the output of phonology into phonetic categories, is central: this is where phonetic voicing leaks into neighbouring segments. In the first part of the article, the generative power of Laryngeal Relativism is evaluated, and its workings are compared with previous analyses. The impact of substance-free primes is also discussed.