Niniejszy artykuł stanowi szczegółowe sprawozdanie z eksperymentu przeprowadzonego przez autora w 2013 roku, w czasie pisania pracy magisterskiej pod kierownictwem prof. Józefa Wójcikiewicza. Udział w nim wzięli m.in. studenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Jego podstawowym celem była ocena posiadanej przez uczestników umiejętności odczytywania ekspresji mimicznych oraz określenie typowego dla poczucia winy wyrazu twarzy. Obecnie zarówno w środowisku psychologów, jak i antropologów nie budzi wątpliwości teza, że siedem emocji (gniew, wstręt, pogarda, radość, smutek, zaskoczenie, strach) posiada własne, uniwersalne dla całego gatunku homo sapiens ekspresje mimiczne. Wiedza w tym zakresie nie tylko pozwala na lepsze funkcjonowanie w społeczeństwie, ale również może przynieść pozytywne efekty dla przedstawicieli wymiaru sprawiedliwości oraz organów ścigania w kwestii prawidłowego odczytywania emocji uczestników postępowania, jak i właściwej oceny wiarygodności zeznań oraz wyjaśnień. Osiągnięte do chwili obecnej rezultaty, chociaż nie są rozstrzygające, mogą stanowić podstawy do dalszych, doskonalszych badań.

Following article is a detailed report on the experiment conducted by the author in 2013, at the time of writing a master thesis under the guidance of prof. dr. habil. Józef Wójcikiewicz. The experiment was participated also by the students of the Faculty of Law and Administration at the Jagiellonian University in Cracow. Its primary purpose was evaluation the skills possessed by participants such as reading facial expression and identifying the typical facial expression of sense of guilty. Currently, the psychologists as well as anthropologists have no doubt that the seven emotions (anger, disgust, contempt, happiness, sadness, surprise, fear) have their own facial expressions, which are universal for the whole of the human species. This knowledge not only allows people to better function in society, but it could bring positive results on the judiciary and law enforcements in fields such as proper reading emotions of the parties, as well as a proper assessment of the credibility of the testimonies. The results, although not conclusive, may serve as a basis for further, more excellent research.