Przez ponad 200 lat swego istnienia biblioteka rodu Lanckorońskich przeszła kolejne etapy ewolucji: od niewielkiego domowego zbioru książek do wielkiego księgozbioru prywatnego, by pod koniec swych dziejów, określana jako Biblioteka Rozdolska, spocząć w pomieszczeniach krakowskiego Archiwum Nauki PAN i PAU. Podstawą źródłową do odtworzenia składających się nań zbiorów jest siedem znajdujących się w bibliotece Archiwum ksiąg inwentarzowych. Niniejszy artykuł ma na celu przybliżenie postaci twórców książnicy Lanckorońskich oraz prezentację owych zachowanych inwentarzy będących materiałem źródłowym do zrekonstruowania jej zasobu.