Fairy tale as a method of working over the emotional deficits

Na publ. aut. podp. jako Katarzyna Sitnik. Streszcz. pol. s. 136 i ang. s. 136-137. Bibliogr. s. 137

Wykorzystywanie opowiadań, bajek i baśni dla celów edukacyjnych czy niosących pomoc w radzeniu sobie z konfliktami wewnętrznymi ma długą tradycję. Stosunkowo niedawno stały się również metodą interwencji terapeutycznej. Bajki czy opowieści terapeutyczne stosuje się, aby naświetlić pacjentowi nowe możliwości, pobudzić jego zdolności do radzenia sobie z problemem, a także by zasiewać odpowiednie sugestie czy dawać nadzieję na szczęśliwe zakończenie, czyli takie, jakie zostało przedstawione w bajce. Uzasadnieniem do stosowania w terapii komunikacji pośredniej poprzez użycie języka bajki, metafory, symbolu jest to, że język ten przekracza poziom świadomości i dociera do nieświadomości pacjenta. A nieświadomość to potężny czynnik, który z tą samą siłą wpływa na zachowanie zarówno dziecka, jak i dorosłego pacjenta. Komunikowanie się w terapii poprzez bajkę nie zmusza do bezpośredniej konfrontacji pacjenta z przedstawionym problemem, przez co nie uaktywnia się opór pacjenta wobec zmiany. Tworzone na potrzeby terapii opowieści, bajki terapeutyczne mówią o konfliktach wewnętrznych i lękach dręczących pacjenta w sposób, pozwalający na rozumienie ich na poziomie podświadomym. Celem bajek psychoterapeutycznych jest redukcja lęku powstałego w wyniku negatywnego doświadczenia czy niezaspokojonych potrzeb emocjonalnych. Bajka terapeutyczna pozwala oderwać się od rzeczywistości i zobaczyć problemy z innej perspektywy, np. wpisane w losy innych ludzi, zwierząt czy bajkowych postaci; ułatwia wystąpienie mechanizmów: naśladownictwa, identyfikacji i przewarunkowania; dowartościowuje pacjenta, daje mu wsparcie, przekazuje nową wiedzę, stymulując nowy sposób myślenia i wskazując sposoby radzenia sobie. Słuchanie bajki jest pierwszym krokiem ku zmianie, początkowo dokonywanej w wyobraźni, a potem zdobyte dzięki bajce umiejętności mogą być sprawdzone w rzeczywistym świecie.