Phronetic realism and intelligence studies : reflections on the European Union as an intelligence community

Artykuł stanowi wprowadzenie do rozważań teoretycznych w dziedzinie stosunków międzynarodowych nad pojęciem phronesis, wykorzystując je do stworzenia koncepcji roztropnego realizmu jako perspektywy analizy współczesnego bezpieczeństwa międzynarodowego. Cechą roztropnego realizmu jest pozszerzenie perspektywy poznawczej właściwej zarówno dla realizmu klasycznego, jak i strukturalnego. Roztropny realizm podkreśla znaczenie praktycznych umiejętności zarządzania strategicznymi zasobami w obszarze bezpieczeństwa przy wykorzystaniu ustalonych procedur, praktyk i rutynowych działań. W odniesieniu do studiów wywiadowczych, roztropny realizm jest postawą poznawczą skupioną na zidentyfikowaniu i interpretacji pragmatyki polityki bezpieczeństwa narodowego postrzeganej w kontekście procedur i praktyk w zakresie gromadzenia, przetwarzania i analizowania informacji i danych o charakterze wywiadowczym służących wspieraniu procesów decyzyjnych w wymiarze bezpieczeństwa narodowego poszczególnych państw. Analiza związku między współpracą wywiadowczą a politykami bezpieczeństwa Unii Europejskiej wskazuje na narodowe rezerwuary wiedzy i informacji dotyczących bezpieczeństwa i rozwoju, a jednocześnie na możliwość wykorzystania praktycznych rozwiązań tworzone w ramach zinstytucjonalizowanych struktur ponadnarodowych.

The article is an introduction to theoretical reflection in the field of international relations on the concept of phronesis, using them to put forward the concept of phronetic realism as an analytical perspective of contemporary international security. The widening of cognitive perspective proper for both classical and structural realism is a feature of phronetic realism. It emphasises the importance of practical skills in the management of strategic resources in the area of security using established procedures, practices and routine activities. With respect to intelligence studies, phronetic realism is a cognitive attitude focused on identifying and interpreting the praxis of national security policy seen in the context of procedures and practices governing the collection, processing and analysis of intelligence information and data to support decision-making processes in the realm of national security of individual member states. The analysis of the link between intelligence cooperation and security policies of the European Union points to the national reservoirs of knowledge and information relating to security and development. It underscores the possibility of taking advantage of practical solutions created within institutionalized supranational structures.