Artykuł dotyczy analizy pięciu alfieriańskich postaci (Orestes, Don Garzia, Rosmunda, Saul i Mirra). Ich wspólnymi cechami są rozszczepienie i projekcja osobowości. Te dwie cechy często towarzyszą problematyce „drugiego ja” (il tema del doppio). Wspomnieni wyżej bohaterowie zostali przedstawieni w tej perspektywie, a autor próbuje wyjaśnić, czy problematyka „drugiego ja” pojawia się w dramatach Vittorio Alfieriego w sposób niezależny od woli i zamiaru tego ostatniego. W istocie w żadnym ze swych pism krytycznych Alfieri nie podejmuje tego tematu. Autor artykułu próbuje zatem wykazać, że rozszczepienie osobowości tych pięciu postaci w sposób niejako automatyczny generuje temat „drugiego ja”. Niektóre postaci dostrzegają w innych bohaterach swego sobowtóra (np. Don Garzia), co doprowadza je do rozszczepienia osobowości i szaleństwa. Inne, cierpiąc na zaburzenia osobowości, personifikują swe „drugie ja” w innych bohaterach (np. Orestes w Aigistiosie, Rosmunda w Romildzie). Analiza jest prowadzona na podstawie problematyki „drugiego ja” w literaturze i w psychoanalizie, odwołuje się zwłaszcza do przemyśleń teoretycznych i metodologicznych Ottona Ranka.
abstract in English:
This article analyses five of Alfieri’s heroes (Orestes, Don Garzia, Rosmunda, Saul and Mirra) and tries to discover if their actions and behaviour can be linked to the theme of the double, despite the fact that Alfieri had no intention of analysing this literary archetype, as is known from his silence on the subject. Their personality is characterized by division and projection, which is also to be found in tales of the double; the article tries to demonstrate that these diseases are caused by the double. The article considers the theme of the double or doppelganger, both in literature and in psychoanalysis, with special attention to Otto Rank, who was one of the leading experts on the subject.