Bibliogr. s. 37

Wśród wielu osób uczących się języka obcego pokutuje staroświecki już dzisiaj pogląd, że "najważniejsze są słówka". Według nich wystarczy opanować pewien zasób leksyki, aby móc się porozumieć - może i łamaną angielszczyzną czy niemczyzną, ale jednak skuteczną. Gramatyka widziana jest tu jako kwestia drugoplanowa. Takie postrzeganie języka bierze się z królującej przez wiele lat, a obecnie już niemodnej metody gramatyczno-tłumaczeniowej, która zakładała oddzielne prezentowanie słownictwa oraz teoretyczne, preskryptywne nauczanie gramatyki na zasadzie reguł i tabel, podobnie jak niegdyś nauczano martwych języków antyku; stąd też brało się obowiązujące do niedawna pojęcie "zeszytu do słówek", traktowanych jako pojedyncze oderwane byty.