The champfleurian gallery of zany minds (Les Excentriques, 1852)

Champfleury i jego galeria szalonych umysłowości (Les Excentriques, 1852)

W opublikowanym w 1852 roku zbiorze tekstów zatytułowanym Les Excentriques, Champfleury posługuje się kategorią ekscentryzmu w celu ukazania "elokwencji i malowniczości marginesu" (Cabanès 2012 : 125). Zbiór stanowi istotnie galerię oryginałów (różnej maści myślicieli-dziwaków i zapaleńców), których nie brak w XIX-wiecznej przestrzeni nowoczesnego miasta. Literatura fantazyjna, do której Les Excentriques przynależą, zapewnia im szczególne miejsce w tradycji, wiodącej od okresu Renesansu po XX-wieczną figurację umysłu szalonego ("esprit loufoque"). Ale zbiór Les Excentriques to przede wszystkim ważny element warsztatu pisarskiego Champlfeury’ego, który – dzięki dygresyjnym uwagom metadyskursywnym – pozwala zrozumieć metodę oraz wybory estetyczne przyszłego pisarza-realisty.

In collection of sketches published in 1852 titled Les Excentriques, Champfleury investigates a category of eccentricity in order to present "the eloquent and picturesque social margin" (Cabanès 2012 : 125). The collection is indeed a gallery of originals (all sort of various weird-thinkers and crackpots), which are not so unprecedented on the landscape of 19th century modern city. Les Excentriques is a part of a literature of fancy, that secures for them a peculiar place in tradition which originated in the Renaissance and goes to 20th century figure of zany mind ("esprit loufoque"). Nevertheless, Les Excentriques is important element of Champfleury’s writing craft – thanks to metadiscursive digressions it is possible to understand better author’s method and aesthetic choices of to-be-realist.

Dans son recueil Les Excentriques (1852), Champfleury se sert d’une catégorie d’excentricité pour montrer « l’éloquence et le pittoresque de la marge » (Cabanès 2012 : 125). En effet, le recueil est une galerie d’originaux (penseurs excentriques et enthousiastes de différentes sortes), qui abondent dans l’espace de la ville moderne au XIXe siècle. La littérature fantaisiste, à laquelle Les Excentriques appartiennent, leur assure une place singulière dans la tradition qui s’étend de la renaissance jusqu’à la figuration de l’esprit loufoque au XXe siècle. Mais le recueil Les Excentriques, c’est surtout un élément important de l’atelier d’écriture de Champlfeury, qui – grâce à des digressions métadiscursives – permet de comprendre la méthode et les choix esthétiques du futur écrivain-réaliste.