Celem artykułu jest przedstawienie dialogu obywatelskiego z perspektywy rozwiązań systemowych kierowanych do sektora pozarządowego i wdrażanych na poziomie samorządu lokalnego w Krakowie. Miasto ma obowiązek tworzenia warunków do rozwijania partycypacji i angażowania mieszkańców i mieszkanek w proces decyzyjny, jednak nawet najbardziej drobiazgowy akt prawny dotyczący budowania dialogu nie jest w stanie zastąpić kultury współpracy międzysektorowej, wzajemnego szacunku oraz wpłynąć na rzeczywistą zmianę postaw wobec partnera dialogu. Artykuł stawia pytania o granice formalizowania dialogu obywatelskiego. Wykorzystano w tym celu analizę treści podstawowych aktów prawnych regulujących współpracę administracji samorządowej z organizacjami pozarządowymi w Krakowie. Skoncentrowano się na instytucjonalnych formach dialogu: Krakowskiej Radzie Działalności Pożytku Publicznego oraz Komisjach Dialogu Obywatelskiego.

The aim of the article is to present civil dialogue from the perspective of system solutions addressed to the non-governmental sector and implemented at the local government level in Krakow. The city has the obligation to create conditions for the development of participation and involvement of residents and residents in the decision-making process, however even the most detailed legal act on building a dialogue can not replace the culture of cross-sectoral cooperation, mutual respect and influence a real change in attitudes towards a dialogue partner. The article poses a question about the limits of formalizing civil dialogue. For this purpose, the analysis of the content of basic legal acts regulating the cooperation of local government administration with non-governmental organizations in Krakow was used. The focus was on the institutional forms of dialogue: the Krakow Public Benefit Council and the Citizens' Dialogue Commissions.