Between sadness and hope : about the novelist Joanna Bator

Przyznanie tegorocznej Nagrody Literackiej Nike książce "Ciemno, prawie noc" autorstwa Joanny Bator, filozofki i kulturoznawczyni, uznać można za triumf powieści nie tylko ze względu na niebywałą kunsztowność narracji nagrodzonego utworu. "Ciemno, prawie noc" odsłania bowiem życiodajny wymiar praktyk narracyjnych, ujawnia oczyszczającą i odnawiającą moc aktu opowiadania, pozwalającego przezwyciężyć kryzys międzyludzkiej komunikacji, czające się pod wieloma postaciami zło. Wielowątkowa i precyzyjnie skonstruowana opowieść podejmuje dialog z poprzednimi książkami autorki "Japońskiego wachlarza", entuzjastycznie przyjętymi przez krytykę literacką Piaskową Górą oraz jej kontynuacją, "Chmurdalią". Odległe od siebie pod względem gatunkowym powieści zespala jednak określony typ kobiecych postaci-protagonistek oraz miejsce, w którym rozgrywają się powieściowe wydarzenia, czy też które jest dla nich istotnym punktem odniesienia. Bohaterkami Bator są kobiety wyobcowane z lokalnej społeczności i zrywające z nią więzi, naznaczone piętnem traumatycznego doświadczenia, nomadki wyruszające w podróż na spotkanie Innego i jego opowieści (łagodzącej lęk i uśmierzającej ból niezabliźnionej rany), po to, by rozpoznać własną tożsamość, między innymi dzięki rekonstrukcji kobiecej genealogii i historii.