Debaty nad polityką literatury po roku 1989 toczą się w krytyce i badaniach literaturoznawczych niemal stale - w kolejnych dyskusjach i sporach powraca zwłaszcza kategoria "zaangażowania". Jedną z głównych bolączek tych debat jest nazbyt intuicyjne traktowanie istotnych kategorii: mylenie analizy klasowej z wulgarnym socjologizmem, autonomii z indywidualistycznym zamknięciem, postulatów dehierarchizujących z krytyką antyintelektualną. Dlatego w niniejszym numerze namawiamy do ponownego przemyślenia historii lewicowej krytyki literackiej dwudziestolecia międzywojennego, do zakwestionowania i sproblematyzowania domyślnego stanu wiedzy o tej części przedwojennej krytyki, która wypowiadała się "ze stanowiska lewicy". W ramach numeru "Obszary niewiedzy. Lewicowa krytyka literacka" refleksji poddano międzywojenne dyskusje skupione wokół takich kategorii jak awangarda, edukacja partycypacyjna, teatr ludowy i robotniczy czy uspołecznienie dziedzictwa kulturowego.