Artykuł opisuje rozwój czeskich imiesłowów przysłówkowych w XX i XXI w., przy czym jako egzemplifikacja zachodzących w tym czasie procesów posłużył casus imiesłowu współczesnego. W oparciu o dane z Czeskiego Korpusu Narodowego prześledzono zmiany we frekwencji tego imiesłowu, a także porównano tempo jego zaniku w stylu artystycznym, publicystycznym i specjalistycznym. Następnie przedstawiono przyczyny spadku frekwencji imiesłowów w języku czeskim, związane głównie z czynnikami morfologicznymi i polityką językową, w tym z nauczaniem gramatyki w szkołach. Wskazano też na analogie z sytuacją we współczesnej polszczyźnie, zwłaszcza w zakresie tego, jak zalecenia normatywne dotyczące imiesłowów (oraz autorytatywne stwierdzenia na temat ich statusu) mogą wpływać na zanik tej kategorii.