Knowledge and attitude of midwives and nurses to persistent therapy in intensive care and newborn pathology

Wstęp: Niemniejsza praca porusza problem Uporczywej Terapii w neonatologii. W części teoretycznej pracy został omówiony wątek postrzegania życia i śmierci w kontekście medycznym. A także wiedzy i postaw wobec tych dwóch wartości. Stanowi to wstęp do rozważań (w oparciu o przegląd literatury) czym jest Uporczywa Terapia a czym Daremna Terapia. Zakończenie części teoretycznej pracy to charakterystyka „końca życia” w sytuacji noworodka w ujęciu opieki paliatywno-hospicyjnej. Druga część pracy jest opisem procesu badawczego z wnioskami własnymi, a także dyskusją opartą na podobnych badaniach innych autorów.Cel pracy: Analiza wiedzy i postaw położnych i pielęgniarek wobec uporczywej terapii w oddziale Intensywnej Terapii i Patologii Noworodka.Wyniki: W zdecydowanej większości położne i pielęgniarki spotkały się z terminem Uporczywa Terapia (81%) i właściwie określają działania związane z tym terminem. Uporczywa Terapia jest dla respondentów kojarzona z uciążliwością (79%), a Daremna Terapia z niedającą oczekiwanych efektów (67%). Śmierć dziecka jest dla personelu położniczo-pielęgnarskiego trudnym przeżycie z którym w zdecydowanej większości muszą sobie radzić sami (54%). W tak trudnych emocjonalnie sytuacjach personel nie może liczyć na pomoc w postaci szkoleń (92%).Respondenci deklarowali że zdecydowanie potrzebny jest psycholog na oddziale, który wspiera personel (79%) oraz ochrona prawna dla zespołu medycznego (79%).Wartości nadrzędne decydujące o podjęciu lub zaprzestaniu działań medycznych, które wybierali ankietowani to: przyszła jakość życia dziecka (74%), szansa na przeżycie (66%), godność życia (55%). Wola rodziców stanowiła 36% wszystkich deklarowanych odpowiedzi. Badanie wykazało że w zdecydowanej większości respondenci uważają że podjęte decyzje w sytuacji ratowania życia dziecka podejmuje zespół (54%). Wnioski: Znajomość terminu i działań związanych z Uporczywą Terapia i Daremną Terapia wśród położnych i pielęgniarek jest zadawalająca. Wsparcie na jakie mogą liczyć położne i pielęgniarki w trudnych sytuacjach (działania ratujące życie dziecka, śmierć dziecka) jest niewystarczające. Decyzje o niepodejmowaniu lub zaprzestaniu działań ratujących życie są bardzo trudne i większości sytuacji są podejmowane zespołowo. Wartości które o tym decydują to jakość i godność życia oraz szansa na przeżycia. Mniejsze znaczenie ma wola rodziców. Wiara i koszty nie ma aż takiego znaczeniaPołożne i pielęgniarki wymagają wsparcia emocjonalnego w sytuacjach trudnych i obciążających jakim jest ratowanie życia dziecka czy jego śmierć. Pomocne mogłyby być szkolenia z zakresu kompetencji miękkich. Dobrym pomysłem mogą być sesje super-wizji dla personelu a także balitonowskie narzędzia radzenia sobie ze stresem.

Introduction: This paper addresses the problem of Persistent Therapy in neonatology.The theoretical part of the paper discusses the topic of perceiving life and death in the medical context, as well as knowledge and attitudes concerning these two values. This made the basis for traversing (based on literature review) what Persistent Therapy is and what Futile Therapy is. The theoretical part is summed up with the characteristics of the „end of life” in the situation of a newborn in terms of palliative and hospice care.The second part of the paper consists of the author’s own research including her conclusions, as well as a discussion based on similar research carried out by other authors.Objective: Analysis of knowledge and attitude of midwives and nurses towards persistent therapy at the Neonatal Intensive Care Units and Pathology Wards.Results: The vast majority of midwives and nurses came across the term Persistent Therapy (81%) and define correctly the measures related to this term. Respondents associate Persistent Therapy with arduousness (79%), while Futile Therapy they understand as one failing to bring the expected results (67%). The death of a child is a difficult experience for the obstetric and nursing staff, in which case most of them have to deal with alone (54%). In such emotionally tough situations, staff cannot count on help in the form of training (92%). The respondents declared that a psychologist was definitely needed in the ward to support the staff (79%), as well as legal protection for the medical team (79%). The paramount values determining the initiation or cessation of medical activities indicated by the respondents, were: the future quality of the child’s life (74%), the chance of survival (66%), and the dignity of life (55%). The will of the parents accounted for 36% of all declared answers. According to the survey, the vast majority of respondents believe that in a situation of saving a child’s life, the decisions are made by the team (54%).Conclusions: Knowledge regarding terminology and activities concerning Persistent Therapy and Futile Therapy among midwives and nurses is satisfactory. The support that midwives and nurses can count on in challenging situations (activities saving a child’s life or death of a child) is not sufficient. Decisions on not taking or ceasing life-saving actions are extremely tough and most cases are taken collectively. The determining values here are the quality and dignity of life, and the chance to survive. The will of the parents is of lesser importance. Faith and costs do not play a significant role.Midwives and nurses need emotional support in difficult and burdensome situations such as saving child’s life or in the case of its death. Training in soft skills could also be beneficial. Staff supervision sessions, as well as Baliton stress management methods, might come in use.