Analysis of early outcomes of lateral approach ankle arthroplasty

Wstęp:Endoprotezoplastyka stawu skokowego wykonywana jest głównie u pacjentów pourazowych oraz z pierwotną chorobą zwyrodnieniową stawu skokowego. Obecnie stosuje się w sporej mierze endoprotezy trzeciej generacji. Starszym i częściej wykonywanym jest dostęp przedni, natomiast na przestrzeni ostatnich lat dostęp boczny zaczyna zyskiwać popularność. Cel pracy:Praca ma na celu charakterystykę pacjentów zakwalifikowanych na operację endoprotezoplastyki stawu skokowego, pokazanie zastosowanych procedur podczas zabiegu oraz opisanie hospitalizacji i wczesnych wyników pooperacyjnych.Materiały i metody:Historie chorobowe 34 pacjentów (19 kobiet i 15 mężczyzn) operowanych w Nowej Siedzibie Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie zostały przejrzane pod kątem oceny przedoperacyjnej, przebiegu zabiegu i zastosowanych podczas niego procedur oraz hospitalizacji.Wyniki:Średnia wieku pacjentów przyjętych na oddział wynosiła 57 lat. Najczęstszą przyczyną kwalifikacji do zabiegu był uraz stawu skokowego w przeszłości (53%). Przed operacją pacjenci skarżyli się głównie na ból (średnio 4,5 w skali VAS) oraz ograniczenie ruchomości stawu (53%). 71% pacjentów dodatkowo cierpiało na choroby współistniejące, z czego najwięcej na nadciśnienie tętnicze (56%). 74% pacjentów było wcześniej operowanych. W większości były to operacje ortopedyczne w obrębie kończyny dolnej. Najczęściej pacjenci operowani byli drugiego dnia hospitalizacji i opuszczali oddział średnio 3,7 dnia od przyjęcia. U 47% pacjentów ustabilizowano kostkę boczną po osteotomii płytką, a u 53% samymi śrubami. Śruba więzozrostowa została założona u 59% pacjentów. Wykazano, że statystycznie mężczyźni wymagali większych rozmiarów implantów od kobiet (p<0,05). Dodatkowe procedury zostały wykonane u 53% pacjentów.Wnioski:Endoprotezoplastyka stawu skokowego wykonywana z dostępu bocznego jest bezpieczną i skuteczną metodą leczenia choroby zwyrodnieniowej. Poddawani są niej głównie pacjenci w wieku średnim i starszym obciążeni chorobowo. W związku z tym należy interdyscyplinarnie podchodzić do leczenia pacjenta przed i po zabiegu.

Introduction:Total ankle arthroplasty is mainly performed in patients with post-traumatic conditions or primary osteoarthritis of the ankle joint. Currently, third-generation endoprostheses are widely used. The anterior approach has been the older and more commonly used technique, but in recent years, the lateral approach has been gaining popularity.Aim of the study:The aim of this study is to characterize patients undergoing total ankle arthroplasty, demonstrate the procedures used during the surgery, and describe hospitalization and early postoperative outcomes.Materials and Methods:Medical records of 34 patients (19 females and 15 males) who underwent surgery at the New Headquarters of the University Hospital in Krakow were reviewed to assess preoperative evaluation, surgical procedures, and hospitalization.Results:The mean age of the admitted patients was 57 years. The most common reason for qualifying for the procedure was a past ankle joint injury (53%). Patients complained mainly of pain (mean VAS score of 4.5) and limited range of motion (53%) before the operation. Additionally, 71% of patients had coexisting medical conditions, with hypertension being the most prevalent (56%). Seventy-four percent of patients had undergone previous surgeries, mostly orthopedic procedures involving the lower extremities. The majority of patients underwent surgery on the second day of hospitalization and were discharged from the ward after 3.7 days on average. Lateral malleolus stabilization was achieved with a plate in 47% of patients and with screws in 53%. Syndesmotic screws were used in 59% of patients. It was found that men statistically required larger implant sizes than women (p<0.05). Additional procedures were performed in 53% of patients.Conclusions:Total ankle arthroplasty made by lateral approach is a safe and effective treatment method for osteoarthritis. It is primarily performed on middle-aged and elderly patients burdened with comorbidities. Therefore, an interdisciplinary approach should be taken in the management of patients before and after the surgery.