Evaluation of levosimendan efficacy in patients with heart failure

Niewydolność serca (HF) jest postępującą chorobą układu sercowo-naczyniowego, która wraz ze wzrostem jej zaawansowania wymaga coraz bardziej złożonej terapii. W swojej skrajnej postaci, schyłkowej zdekompensowanej HF, jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia pacjentów, którzy wymagają wówczas hospitalizacji w warunkach oddziału intensywnej terapii. Ta grupa pacjentów wymaga podania między innymi inodylatorów celem poprawy zdolności wyrzutowej komór serca oraz zmniejszenia obciążenia wstępnego serca. Inodylatorem, który stosowany jest w przypadku nieskuteczności klasycznej terapii jest lewosimendan.W pracy przedstawiono wyniki analizy retrospektywnej zapisów z dokumentacji medycznej odpowiedzi na lewosimendan wśród 27 pacjentów ze skrajną HF hospitalizowanych w Krakowskim Szpitalu Specjalistycznym im. Jana Pawła II. Oceniano wpływ podania lewosimendanu na frakcję wyrzutową lewej komory serca (EF), tolerancję wysiłku fizycznego oraz na parametry biochemiczne związane z HF (stężenia: kinazy kreatynowej, izoenzymu MB kinazy kreatynowej, NT-proBNP, troponin). Porównywano dane z dokumentacji pacjentów na początku hospitalizacji oraz po przeprowadzonej terapii, polegającej na intensyfikacji postępowania farmakologicznego - wprowadzenie lewosimendanu lub przeprowadzeniu zabiegu kardiochirurgicznego, który u części pacjentów wspomagany był również podaniem lewosimendanu.Na podstawie przeprowadzonej analizy dokumentacji medycznej stwierdzono, że podanie lewosimendanu spowodowało wzrost wydolności wysiłkowej oraz EF lewej komory we wszystkich grupach. Wśród pacjentów bez interwencji kardiochirurgicznej obserwowano spadek stężenia parametrów biochemicznych takich jak: NT-proBNP, CK, CKMB oraz troponin. Natomiast wpływ podania lewosimendanu na parametry biochemiczne w grupie pacjentów poddanych zabiegowi kardiochirurgicznemu jest niejednoznaczny. Ograniczenie w ocenie stanowiło zbyt mała grupa pacjentów w podgrupach, nierównoliczność grup, zróżnicowanie pacjentów pod względem demograficznym oraz stanu klinicznego. Jednakże nawet te wyniki wskazują na istotną rolę lewosimendanu jako leku stosowanego w schyłkowej zdekompensowanej HF.

Heart failure (HF) is a progressive disease of the cardiovascular system that requires increasingly complex therapy as it progresses. In its extreme form, terminal decompensated HF, it is a life-threatening condition that directly affects patients who must be admitted to the intensive care unit. This group of patients requires the administration of inodilators to improve ventricular ejection of the heart and preload. The inodilator used in the case of ineffectiveness of conventional therapy is levosimendan.This study presents the results of the retrospective analysis of medical documentation concerning the reaction to levosimendan among 27 patients with extreme HF who were hospitalized at the Kraków Specialist Hospital Jana Pawła II. The effects of levosimendan on left ventricular ejection fraction (EF), exercise tolerance, and HF-related biochemical parameters (creatine kinase, creatine kinase MB, NT-proBNP, troponin) were investigated. Data from patient records were compared at the beginning of hospital stay and after intensified treatment with levosimendan or cardiac surgery, which in some patients were also supported by levosimendan.Review of medical records showed that levosimendan resulted in increased exercise capacity and left ventricular EF in all treated groups. Decreases in biochemical parameters, such as NT-proBNP, CK, CKMB, and troponin were observed in patients without cardiovascular intervention. However, the effect of levosimendan on biochemical parameters in cardiac patients is unclear. The evaluation limitations were limited number of patients in the subgroups, uneven groups, demographic and clinical differences. However, even these results show that levosimendan plays an important role in terminally decompensated HF.