Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie, jaką biografię litewskiego dominikanina Michała Woyniłłowicza (Woyniłowicza, Wojniłłowicza; 1637-1690) można zbudować, opierając się na jego notatnikach. Notatniki te składają się głównie z brudnopisów (notatki, listy, kazania, wiersze, dokumenty finansowe itp.), które powstały w latach 1671-1683. Teksty Woyniłłowicza są jedynymi tego typu egodokumentami znanymi z siedemnastowiecznej Litwy. W części pierwszej omówiona została metodologia artykułu (egodokument). Następnie autor przedstawił życiorys Woyniłłowicza, oparty głównie na dokumentach zakonu dominikańskiego. W kolejnej części omówiona została historia i budowa notatników Woyniłłowicza. W głównej części artykułu autor skupił się na analizie notatników. Wyróżnił na ich podstawie cztery aktywności dominikanina jako: a) lidera zakonu, b) klienta magnackiego, c) pisarza, d) ghostwritera. W zakończeniu autor pisze o autobiograficznym charakterze zapisków Woyniłłowicza. Artykuł ilustrowany jest licznymi fragmentami notatników Woyniłłowicza (cytaty i fotografie).