Awareness on conducting persistent therapy in the work of medical staff in Neonatal Intensive Care Unit.

Wstęp: Postęp odnotowany w dziedzinie opieki perinatalnej oraz intensywnej terapii znacząco przyczynił się do wzrostu szans na przeżycie dzieci urodzonych przedwcześnie, skrajnie niedojrzałych oraz obciążonych ciężkimi chorobami. Coraz częściej pojawiają się jednak wątpliwości w zakresie słuszności prowadzonej u tych dzieci terapii. Obserwuje się wzrost zapotrzebowania na wiedzę i świadomości w zakresie kontynuowania leczenia, które z medycznego punktu widzenia jest nieuzasadnione i nie może dać pozytywnego efektu, a jedynie przedłuża cierpienie chorego i narusza jego prawo do godności.Cel pracy: Celem pracy była analiza świadomości personelu medycznego zatrudnionego w Oddziale Intensywnej Terapii Noworodka w zakresie stosowania terapii uporczywej.Materiał i metody: Badanie przeprowadzone zostało przy użyciu sondażu diagnostycznego. Techniką badawczą była ankieta, a materiał uzyskano przy zastosowaniu autorskiego kwestionariusza ankiety. W badaniu wzięło udział 93 pielęgniarek oraz położnych zatrudnionych w Oddziałach Intensywnej Terapii Noworodka w Polsce. Wyniki: Do czynników wpływających na decyzję o zaprzestaniu stosowania terapii bezskutecznej należało głównie zmniejszenie cierpienia pacjenta i zapewnienie godnej śmierci. Akt rezygnacji z terapii należy rozróżnić od eutanazji, ponieważ liczy się intencja działania sprawcy. Decyzję powinien podejmować zespół lekarski z udziałem rodzica, jednak personel nie powinien spełniać żądania rodziców za wszelką cenę. Do czynności daremnych po odstąpieniu od terapii zaliczono resuscytację krążeniowo-oddechową, wentylację mechaniczną oraz farmakoterapię stymulującą narządy. Nie wykazano wpływu wiary oraz stażu pracy personelu na stosunek do terapii uporczywej. Pielęgniarki i położne oceniają prawo w Polsce za niewystarczającą ochronę wobec możliwych sankcji, wynikających z zaprzestania prowadzenia terapii uporczywej. Wnioski: Personel medyczny pracujący w Oddziale Intensywnej Terapii Noworodka wykazuje się znajomością zagadnienia uporczywej terapii, jednakże zetknięcie z jej prowadzeniem u pacjenta jest dla pielęgniarek/położnych źródłem silnego stresu, grożącym szybkim wypaleniem zawodowym oraz obawami konsekwencji prawnych wobec podjętych decyzji.

Introduction: Progress in the area of perinatal care and intensive care has significantly increased the chances of survival of prematurely born, extremely immature children and children with severe diseases. However, doubts reflecting to the rightness of conducted therapy appears more often. An increased demand for knowledge and awareness in continuation of treatment can be noticed, especially in the area of treatments, which from medical point of view are unfounded and can not lead to positive results, but extend suffering of the patient and contravence his right to dignity. Aim: The aim of work was analysis of awareness of persistent therapy application of medical staff hired in Neonatal Intensive Care Unit.Materials and methods: The study has been conducted using diagnostic survey. The research technique has been a questionnaire, and a material has been gained using a proprietary questionnaire. 93 nurses and midwifes hired in Neonatal Intensive Care Units have taken part in the examination. Results: To the factors impacting decision of discontinuation of ineffective therapy mainly belonged: reducing the suffering of the patient and ensuring a dignified death. Resignation of therapy needs to be differentiated from euthanasia, because the intention of perpetrator counts. The decision should be taken by medical team with participation of a parent, however medical staff should not fulfill parent’s request without any conditions. To the futiles actions after resigning from the therapy can be included: cardiopulmonary resuscitation, mechanical ventilation, and organ stimulating pharmacotherapy. An impact of belief and seniority of the staff have not been proved to impact the attitiude to the persistent therapy. Nurses and midwifes evaluate that the law in Poland is an insufficient protection compared to possible sanctions, resulting from discontinuation of the persisent therapy. Conclusion: Medical staff working in Neonatal Intensive Care Units shows awarness of the topic of the persisent therapy. However, taking part in conducting such therapy for a patient causes sereval stress for a personel, which can lead to burnout and fear of legal consequences for decisions made.