Blindsight as an experimental paradigm of consciousness

Ślepowzroczność jako umiejętność pacjentów z uszkodzeniami V1 do reagowania i oceniania cech bodźca, przy jednoczesnym braku świadomości jego widzenia, może stanowić ciekawy model eksperymentalny badań świadomości. Badania wskazują na przydatność tego modelu, nie tylko w kontekście badań wielowymiarowości świadomości, ale również w kontekście świadomości, jako integracji percepcji. Odkrycie i zrozumienie mechanizmów ślepowzroczności, może przyczynić się do poznania podstaw nieświadomego przetwarzania bodźców, a więc wpływać także na lepsze zrozumienie zaburzeń świadomości oraz jej stanów zarówno lokalnych, jak i globalnych. Wykorzystując techniki neuroobrazowania wyróżniono kilka rodzajów ślepowzroczności, którym towarzyszy aktywacja określonych grup struktur anatomicznych mózgowia. Wśród dwóch rodzajów ślepowzroczności, będących najczęściej przedmiotem dyskusji, wyróżnia się ślepowzroczność związaną z ruchomymi bodźcami, w trakcie której ulegają aktywacji: klinek, zakręt językowaty i hMT/V5 oraz ślepowzroczność związaną z wykrywaniem emocji i aktywacją struktur takich jak: wzgórki górne, poduszka czy ciało migdałowate. Rola połączeń, które omijają V1, między wymienionymi wyżej strukturami jest obecnie uznawana za kluczową dla ślepowzroczności. Choć połączenia te badane są ze sporym zainteresowaniem, pojawiają się również głosy krytyki, wskazujące na liczne wątpliwości dotyczące choćby metodologii badań ślepowzroczności.

Blindsight, as the ability of patients with damaged V1 cortex to respond properly to a stimuli, while being unaware of its appearance, may become an interesting experimental model for consciousness research. Recent studies indicate the usefulness of this model not only in the context of research on the multidimensionality of consciousness, but also in the terms of consciousness as the integration of perception. Discovering and understanding the mechanisms of blindsight can contribute to understanding the basics of unconscious processing of stimuli, and thus contribute to a better understanding of consciousness disorders and its states, both local and global. Using neuroimaging techniques, several types of blindsight have been distinguished. They are accompanied by the activation of specific groups of anatomical structures. Among the two most frequently discussed kinds of blindness are motion blindsight and affective blindsight. In the case of motion blindsight, cuneus, lingual gyrus, and hMT/V5 are activated. Affective blindsight is associated with the activation of structures such as superior colliculus, pulvinar and amygdala. The role of the connections between mentioned structures that bypass the V1 is now recognized as crucial for blindsight. Although these connections are studied with considerable interest, there are also critical voices pointing to numerous doubts regarding, for example, the methodology of research on blindsight.