Wstęp: Powołanie do pracy przy zwalczaniu epidemii COVID-19 było dla pielęgniarek sytuacją trudną i stresującą, której towarzyszyło wiele negatywnych emocji m.in. lęk zarówno o zdrowie i życie pacjentów jak również swoje własne oraz najbliższych. Radzenie sobie z tą sytuacją wymagało dodatkowego zaangażowania. Szczególnego znaczenie nabrały zasoby, znaczące dla przystosowania się do trudnych warunków pracy, jakim jest m.in. poczucie własnej skuteczności. Cel pracy: Celem pracy było poznanie związku między poziomem lęku oraz poczucia własnej skuteczności, a sposobami radzenia sobie ze stresem wśród pielęgniarek oddelegowanych do pracy przy zwalczaniu epidemii COVID-19.Materiały i metody: Grupę badanych stanowiło 100 pielęgniarek powołanych do pracy przy zwalczaniu epidemii COVID-19. W pracy zastosowano metodę sondażu diagnostycznego za pośrednictwem ankiety internetowej. W badaniu zastosowano: Kwestionariusz Lęku Uogólnionego GAD-7, Skala Uogólnionej Własnej Skuteczności GSES, Inwentarz do Pomiaru Radzenia Sobie ze Stresem – Mini COPE oraz kwestionariusz autorstwa własnego.Wyniki: Wyniki Skali Lęku Uogólnionego GAD-7 wskazały na obecność objawów lękowych o różnym stopniu nasilenia u 79% badanych pielęgniarek. Poziom własnej skutecznościu 81% badanych był na poziomie przeciętnym. Najczęściej stosowanymi strategiami radzenia sobie ze stresem przez badane pielęgniarki, były strategie: Aktywnego radzenia sobie, Poszukiwania wsparcia emocjonalnego, Planowania oraz Poszukiwania wsparcia instrumentalnego. Wykazano istotny, dodatni związek pomiędzy poziomem lęku badanych a wyborem strategii Odwracania uwagi (rho=0,210). Zaobserwowano występowanie dodatniej korelacji między poczuciem własnej skuteczności, a strategiami radzenia sobie ze stresem takimi jak : Aktywne radzenie sobie (rho=0,204) oraz Planowanie (rho=0,231). Ujemna korelacja została zaobserwowana między poczuciem własnej skuteczności a strategią Obwiniania siebie (rho=-0,205).Wnioski: Pielęgniarki powołane do pracy przy zwalczaniu epidemii COVID-19 charakteryzował przeciętny poziom własnej skuteczności oraz wysoki poziom lęku. Mimo to posiadały one zdolności konstruktywnego radzenia sobie ze stresem. Wśród polskich pielęgniarek należałoby wdrożyć badania obserwacyjne nad skutecznością podejmowanych działań łagodzących konsekwencje kryzysu jakim była epidemia COVID-19.

Introduction: Being delegated to work as a nurse on the COVID-19 outbreak was a difficult and stressful experience, accompanied by many negative emotions, including concern for the patients' health and lives, as well as their own and relatives. Coping with this situation required additional commitment. Resources, significant for adaptation to challenging work conditions, i.e. self-efficacy, were particularly important. Aim of the study: The aim of this study was to identify the relationship between levels of anxiety and self-efficacy as well methods of managing stress among nurses delegated to work on the COVID-19 outbreak.Materials and methods: The study group consisted of 100 nurses delegated to work on the COVID-19 units. The study was conducted using diagnostic survey method through an online questionnaire. The following questionnaires were used: Coping Orientation to Problems Experienced Inventory (Mini COPE) Generalized Self-Efficacy Scale (GSES), Generalised Anxiety Disorder Assessment (GAD-7) and a self-administered questionnaire.Results: The results of the Generalised Anxiety Disorder Assessment (GAD-7) indicated the presence of anxiety symptoms of varying degrees of severity in the majority (79%) of the surveyed nurses. The level of self-efficacy of 81% of the respondents was at an average level. The most frequently selected ways of coping with stress among the study nurses, based on the MINI COPE scale, were as follows: Active Coping, Seeking Emotional Support, Planning, and Seeking Instrumental Support. The study showed a significant, positive relationship between the level of anxiety of the respondents and choosing the strategy of Distraction (rho=0.212). A positive correlation was also observed between self-efficacy and coping strategies such as : Active coping (rho=0.205) and Planning (rho=0.232). On the other hand, a negative correlation was observed between self-efficacy and the strategy of Blaming oneself (rho=-0.206). Conclusions: Nurses called to work on the COVID-19 outbreak were characterized by high levels of anxiety and average levels of self-efficacy. Nevertheless, they possessed the ability to cope with stress constructively. It would be recommended to implement observational studies among Polish nurses on the effectiveness of actions taken to mitigate the consequences of the crisis that was the COVID-19 epidemic.