Rosyjska agresja na Ukrainę zdynamizowała debatę na temat bezpieczeństwa energetycznego państw europejskich. Nie jest tajemnicą, że większość z nich ma ograniczone zasoby strategicznych surowców energetycznych, tj. ropy naftowej, gazu ziemnego czy też węgla. Z tego względu są zmuszone do ich importu z różnych kierunków. Od kilku dekad jednym z ważniejszych jest kie- runek wschodni, a dokładnie Rosja. Fakt ten bezpośrednio wiąże się z poważnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa energetycznego, zwłaszcza państw Europy Środkowej. Rosyjsko-ukraińskie czy też rosyjsko-białoruskie kryzysy gazowe sprzed kilkunastu lat jednoznacznie sygnalizowały, że rosyjskie władze wykorzystują eksportowane surowce do nacisków politycznych. Niewątpliwie polityka tzw. „zakręcania kurka” stanowiła przykład efektywnego narzędzia dla realizacji założeń rosyjskiej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa m.in. w kontekście demokratyzacji Ukrainy. Niestety, polska gospodarka wciąż w znacznym stopniu jest uzależniona od węglowodorów importowanych z Rosji. W tym też kontekście trwa debata wokół możliwości całkowitego „odcięcia się” od rosyjskich surowców energetycznych. Pojawia się pytanie: czy jest to możliwe? A jeśli tak, to kiedy?

The Russian aggression against Ukraine has stimulated the debate on energy security of European countries. It is no secret that most of them have limited resources of strategic energy resources, such as crude oil, natural gas or coal. For this reason, they are forced to import them from various directions. For several decades, one of the most important has been the eastern direction, and more specifically Russia. This fact is directly related to a serious threat to energy security, especially in Central European countries. Unfortunately, the Polish economy is still largely dependent on hydrocarbons imported from Russia. In this context, there is an ongoing debate over the possibility of a complete "cut-off" from Russian energy resources. Nevertheless, the question arises: Is it possible? If so, when?