Can non-fiction be found in fashion magazine? : variation of reporter’s patterns in "Vogue Polska"

Celem opracowania jest w pierwszej kolejności zidentyfikowanie ilościowe i dystynktywne reportaży ukazujących się na łamach współczesnych pism dla kobiet (jako przykład służy Vogue Polska - czasopismo reprezentujące cechy mediów starego i nowego typu), a kolejno zaprezentowanie wariantywności tych form reporterskich oraz ich analiza poziomie literacko-krytycznym. W procesie badawczym wyróżniono dwa wzorce adaptacyjne reportażu: sylwetkę stylizowaną na reportaż literacki oraz relację reporterską. Wskazany tytuł przeanalizowano metodą ilościową i jakościową analizą treści opartą na skonstruowanym polu odniesień genologicznych. Artykuł omawia także relacje zachodzące między klasyczną teorią reportażu (wzorzec kanoniczny i adaptacyjny, redukcjonizm genologiczny, cechy pogranicza) a identyfikatorami retoryki mody i koncepcji dziennikarstwa modowego. Konsekwencjami tego oddziaływania są reorientacje genologiczne i pragmatyczne.

The aim of this paper is to identify quantitative and distinctive features of reports published in contemporary women’s magazines first of all and then to present the variability of reporting patterns and their literary-critical analysis. Two alternative patterns of reporting were distinguished in the research process: profiles representing non-fiction and a press report. The article presents the result of quantitative and qualitative content analysis of Vogue Polska which was used as an example of a magazine representing the features of both old and new media. It also touches upon the connotations between the classical theory of reporting (canonical and alternative pattern, genological reductionism, inter-genre features) and the identifiers of fashion rhetoric and the concept of fashion journalism. The consequences of this influence are genological and pragmatic re-orientations.