Science communication 3.0 - new formulas for communicating science in the social sciences for scientists and science communicators

Publikacja została przygotowana w Zakładzie Zarządzania Informacją Instytutu Studiów Informacyjnych Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (nr 2)

Nawet najbardziej przełomowe odkrycie naukowe, jeśli nie jest szeroko i dokładnie przekazywane, ma ograniczoną wartość. Jednak wraz z eksplozją nauki na całym świecie, rozpowszechnianie informacji naukowej, niegdyś domena towarzystw naukowych i garstki wydawców, jest obecnie rozwijającą się gałęzią badań akademickich. Ten wzrost spowodował powstanie nowych rozwiązań pozwalających na komunikowanie informacji i rozwój zainteresowania umiejętnościami z zakresu komunikowania wiedzy naukowej. W procesie tym zmieniają się standardy komunikacji naukowej. Środowisko naukowe powinno szukać nowych sposobów na ich poprawę. Obecna komunikacja naukowa wydaje się być zbyt wolna, aby sprostać pojawiającym się obecnie komunikatom alarmowym, takim jak globalna pandemia. Te szybkie i otwarte formy komunikacji mają również wpływ na analizę trendów w nauce i technologii. Na przykład preprinty pomagają naukowcom w natychmiastowym udostępnianiu wyników ich badań, czasami wraz z zestawami danych. Najwyższy czas, aby naukowcy zastosowali zdobycze nauk o komunikacji społecznej i mediach w celu określenia, jak lepiej komunikować swoje osiągnięcia naukowe. Nauka rozwija się dzięki badaniom i wnioskom, co harmonijnie wiąże się z rozwojem komunikowania wiedzy naukowej. W tej pracy chciałabym przedstawić nowe formuły dla komunikowania nauki, zarówno dla naukowców, jak i dla popularyzatorów nauki.

Even the most groundbreaking scientific discovery, if not widely and accurately communicated, holds limited value. With the explosion of science around the world, the dissemination of scientific information, once the domain of scientific societies and a handful of publishers, is now a growing branch within academic research. This growth has given rise to new solutions and new information delivery professionals. In the process, standards of scientific communication are changing. The scientific community should look for new ways to improve them. Current science communication seems to be too slow to match emerging emergency messages such as a global pandemic. These short and open forms of communication also have implications for analysing trends in science and technology. For example, preprints help scientists to share their research results immediately, sometimes with datasets. It is about time scientists apply scientific thinking to determine how to communicate their scientific achievements better. Science thrives on research and conclusions. I think science communication can also develop in this way. In this work, I would like to present new forms of communicating science, both for scientists and science popularisers.