Analiza humoru konwersacyjnego w wybranych produkcjach grupy Monty Python

Głównym celem niniejszej pracy magisterskiej jest analiza humoru konwersacyjnego w scenach z wybranych dzieł angielskiej grupy komediowej Monty Python, przy zastosowaniu trzech pragmalingwistycznych modeli: Teorii Relewancji (Relevance Theory) stworzonej przez Dana Sperbera i Deirdre Wilson (1986/95; Wilson & Sperber 2004), Modelu Przecinających się Kół (Intersecting Circles Model of Humour), zaproponowanego przez Francisco Yusa (2013, 2013b, 2016) oraz Klasyfikacji Uczestników Dialogów Filmowych (Participation Framework in Film Discourse) Marty Dynel (2011). Punktem wyjścia do tych analiz jest wprowadzenie teoretyczne, obejmujące opisanie modelu komunikacji poprzedzającego Teorię Relewancji oraz różnic pomiędzy nimi (rozdział 1). W rozdziale 2 przedstawiony jest sposób w który Teoria Relewancji opisuje proces interpretacji wypowiedzi oraz docierania do eksplikatur. Rozdział 3 przed rozpoczęciem analiz wprowadza i opisuje modele Francisco Yusa i Marty Dynel oraz ich przydatność w kontekście analizowania humoru konwersacyjnego. W dalszej części rozdziału przedstawiona jest analiza humoru konwersacyjnego w wybranych scenach z filmu Monty Python i Święty Graal (Monty Python and the Holy Grail) i programu Latający Cyrk Monty Pythona (Monty Python’s Flying Circus), która opiera się na modelu zaproponowanego przez Yusa (2013, 2013b, 2016) w odniesieniu do źródeł humoru w dialogach, modelu Dynel w odniesieniu do informacji dostępnych tylko dla widzów lub tylko dla fikcyjnych rozmówców oraz Teorii Relewancji w celu analizowania wypowiedzi z większą ilością możliwych interpretacji.

The main aim of this thesis is to analyse conversational humour in scenes from selected works by Monty Python. The scenes are looked at through the lens of Relevance Theory (Sperber & Wilson 1986/95; Wilson & Sperber 2004), the Intersecting Circles Model (Francisco Yus 2013, 2013b, 2016) and the Participation Framework in Film Discourse (Marta Dynel 2011). In the chapter 1 the communication theory predating the Relevance Theory, the Code Model of Communication is discussed and is contrasted with the core tenets of the Relevance Theory. Chapter 2 focuses on the way the Relevance Theory models the process of verbal comprehension and the process of arriving at explicatures. The third chapter first presents the Yus and Dynel models and their usefulness in analysing conversational humour. In the second half of the third chapter analyses of conversational humour in selected scenes from Monty Python and the Holy Grail and Monty Python’s Flying Circus are analysed. In these analyses the aforementioned models; Relevance Theory, Intersecting Circles Model and Participation Framework in Film Discourse are employed for the purpose of analysing conversational humour.