The Aesthetic of Turpism in Tim Burton's films

Turpizm (łac. turpis), to nurt w literaturze i sztuce opierający się na kulcie brzydoty. Pojęcie to wyklarowało się w Polsce w drugiej połowie XX wieku za sprawą wiersza "Oda do turpistów" Juliana Przybosia, jednak ślady turpizmu można odnaleźć już od zarania dziejów. Chrystianizacja, średniowieczne plagi i wojny przyczyniły się do namnożenia turpistycznych przedstawień w sztuce. W każdej z epok obecni byli artyści, którzy korzystali z trupiej lub wzbudzającej obrzydzenie estetyki i redefiniowali ją na nowo nadając jej znaczenie. Współcześnie, na gruncie filmowym, turpizm można odnaleźć w twórczości Tima Burtona. Reżyser już od dzieciństwa kreował wręcz własny, charakterystyczny, turpistyczny styl filmowy, tzw. burtonesque. Tim Burton, dzięki łamaniu stereotypów piękna udowadnia, że jest jednym z najciekawszych współczesnych artystów. Na przykładzie wybranych filmów, tj. "Sok z żuka", "Edward Nożycoręki", "Jeździec bez głowy", "Gnijąca Panna Młoda" i "Frankenweenie" omówione zostały motywy i bohaterowie, którzy wpisują się w nurt turpizmu.

The Aesthetic of turpis it's a artistic and literary style which is based on cult of ugliness. "Turpis" is a latin term, implemented in Poland in the second half of XX century in poem "Ode to turpists" by Julian Przyboś, but this aesthetic we can find since the dawn of time. Christianity, medieval plagues and wars made turpism in art more popular. Every epoch had his own turpists, which presented death in their artworks. Tim Burton from his childhood created his own, characteristic film style, which is named "burtonesque" after him. The director thanks to breaking the stereotype of beauty proves that he's one of the most interesting modern artist. On examples of a few his films, it is "Beetlejuice", "Edward Scissorhands", "Sleepy Hollow", "Corpse Bride" and "Frankenweenie", its movie themes and characters will be discussed in case of turpism.