The unusual encounter of a pandemic with financialization in the world of interpersonal relations

W niniejszym studium skupiam się na analizie dzienników pandemicznych pod kątem właściwości środowiska społecznego, które wyłania się jako owoc mariażu pandemii z finansjalizacją. Dzienniki unaoczniają, że pandemia szerzy się w środowisku społecznym, które już się ukształtowało pod wpływem finansjalizacji. Zakrojonemu na szeroką skalę wprowadzeniu lockdownu sprzyja środowisko społeczne wtórne, które jest utkane z relacji niebezpośrednich, jednostronnych i nieodwzajemnionych. Zarazem pandemia oraz towarzyszące jej ograniczenia bezpośredniej styczności wzmacniają trend „stawania się” i rozszerzania takiego właśnie środowiska społecznego. Opisanej powyżej tendencji towarzyszy narastające uczucie braku osobistych i bliskich kontaktów z innymi ludźmi. Autorzy zauważają przy tym, że ich niegdysiejsze związki z bliskimi osobami wielokroć bywały płytkie, nieuważne i mało znaczące. Teraz następuje ich nasycenie intensywnymi emocjami. Ulatnia się wcześniejsza nieuwaga wobec innych ludzi. Dzienniki pandemiczne pokazują nam również, jak ważnym składnikiem przestrzeni międzyludzkiej jest fizyczna styczność. Interakcje nie zastąpią prostych zetknięć z innymi ludźmi, kiedy mamy w zasięgu wzroku lub dotyku kogoś innego lub jesteśmy otoczeni tłumem. Pandemia oraz towarzysząca jej izolacja stworzyła twórcom dzienników również niezwykłą szansę na dostrzeżenie nadmiaru i bylejakości wcześniejszych kontaktów. Autorzy chcą więc świadomie i z namysłem kreować kontekst społeczny, w którym odnajdą siebie i innych w bardziej sensowny sposób. Zamierzają się skupić na tych związkach, które coś dla nich znaczą. Co więcej, nie chodzi tutaj tylko o więzi bezpośrednie, twarzą w twarz, lecz również o pielęgnowanie bliskich i serdecznych związków z osobami znajdującymi się daleko od nich. Pandemia uaktywniła potrzebę i uwidoczniła ważność pielęgnowania tych bastionów społecznych, w których obrębie rozwijają się związki nasycone emocjami i wartościami.

In this study, I focus on the analysis of pandemic diaries in terms of the characteristics of the social environment that emerges as the fruit of the marriage of pandemic and financialization. The diaries show that the pandemic is spreading in a social environment that has already been shaped by financialization. The introduction of lockdown was fostered by an interpersonal space that is woven of indirect and one-sided and non-reciprocal relationships. At the same time, the pandemic and the accompanying limitations of direct contacts strengthen the trend of "becoming" and the expansion of such an interpersonal space. The above-described trend is accompanied by a growing feeling of lack of personal and close contacts with other people. The authors of diaries also note that their erstwhile relationships with others were often shallow, inattentive and insignificant. Now social bonds are saturated with intense emotions. Pandemic diaries also show that physical contacts are an important component of interpersonal space. Interactions cannot replace simple encounters with other people when we have someone else's sight or touch, or we are surrounded by a crowd of many people. The pandemic and the accompanying isolation also created an extraordinary chance for the authors to notice the excess and mediocrity of contacts. The authors want to create consciously and thoughtfully a social context in which they will find themselves and others in a more meaningful way. They are going to focus on those relationships that mean something to them. Moreover, it is not only about direct relationships, face to face, but also about cultivating close and loving relationships with people far away. The pandemic activated the need and importance of nurturing those social bastions within which relationships are saturated with emotions and values.