Punktem wyjścia dla rozdziału "Strefy kontaktu w czasach postprawdy" są stosunkowo nowe zjawiska postprawdy i demokracji postfaktycznej jako temat rozważań przedstawicieli różnych dyscyplin i metodologii naukowych, którzy diagnozują je jako efekt głębokiego kryzysu zarówno typowego dla społeczeństw zachodnich paradygmatu gromadzenia, porządkowania i przekazywania wiedzy, jak i podstawowych zasad współżycia tych społeczeństw. W tej sytuacji alternatywą wartą rozważenia wydaje się proponowana przez wielu antropologów, socjologów i filozofów, zwłaszcza z nurtu studiów dekolonialnych, ontoepistemologiczna koncepcja pluriwersum, czyli świata, który mieści w sobie wiele światów i społecznych rzeczywistości. Wymaga ona jednak między innymi, jak brzmi podstawowa teza tego tekstu, daleko idącej redefinicji pojęcia „strefy kontaktu”. Jego nowa definicja powinna uwzględnić takie praktyki poznawcze, których podstawą zamiast wytwarzania porządku stanie się wytwarzanie solidarności, nie tylko międzyludzkiej, ale także między ludźmi i więcej-niż-ludźmi. Tekst zamyka zatem propozycja dwóch takich, uzupełniających się nawzajem, spekulatywnych praktyk etyczno-politycznych: etyki troski (speculative ethics of care), którą proponuje María Puig de la Bellacasa, oraz etyki wykluczenia (ethics of exclusion) w ujęciu Evy Haify Giraud.

The paper "Contact Zones in Times of Post-Truth" takes as its starting point the recent phenomena of so-called post-truth and post-fact democracy, which have been widely discussed by journalists and researchers representing various ideologies, disciplines, and methodological approaches. Often they identify these phenomena as symptoms of a profound crisis of both the Western paradigm of gathering, ordering and transmitting knowledge and the fundamental principles of social coexistence. An alternative, which is worthy of considering in this situation, is a concept of pluriversum, or a world of multiple social realities, defined by many anthropologists, sociologists, and philosophers, mainly from the field of decolonial studies. However, the concept demands, among other things, a far-reaching redefinition of the widely used concept of contact zones. The new definition should, for example, embrace such epistemic practices which are premised not so much on performing order, but rather producing solidarity - not only within human societies but also within human and more-than-human relations. Therefore, in its final section the paper takes a closer look at two of such complementary ethical-political practices: María Puig de la Bellacasa’s speculative ethics of care, and Eva Haifa Giraud’s ethics of exclusion.