Engrams of the body : the poetics of pain notes in Aleksander Wat’s archive

Czasopismo dwujęzyczne (polsko- i anglojęzyczne). W wersji anglojęzycznej artykuł na stronach: 70-85

Artykuł skupia się na mikroanalizie jednej z rękopiśmiennych "notek bólowych" Aleksandra Wata (datowanej na 8 grudnia, zachowanej w archiwum pisarza w Beinecke Library). Rozważam zarówno kwestię jej genologicznego przyporządkowania, które - ze względu na fragmentaryczność, wyrywkowość, dziennikowość zapisu (a jednocześnie umieszczenie jej poza ustabilizowaną formą dziennika) - nie zmierza do włączenia jej w żadną większą całość. "Nieprzynależność" notki i innych analogicznych zapisów zdaje się kształtować ich swoistą poetykę. Posiłkując się rozpoznaniami poststrukturalnej genologii i teorią zbiorów rozmytych, proponuję uznać notkę za swoisty gatunek dryfujący, który istnieje w wielu kontekstach genologicznych jednocześnie, tworząc także własną, "pojedynczą" formę. Zainspirowana rozważaniami o cielesności Jean-Luca Nancy’ego oraz krytyką somatyczną Adama Dziadka, chciałabym określić ją mianem "engramu ciała". Na przykładzie wyizolowanej "notki bólowej" zastanawiam się zatem nad możliwością użycia tej kategorii w kontekście zarówno rekonstruowania genetyki tekstu, jak i dokonywania przykładowej rytmoanalizy prozy.

The article focuses on the microanalysis of one of Aleksander Wat’s handwritten "pain notes" (dated December 8, Wat’s archive at the Beinecke Library). I discuss the note’s genological classification, which - due to fragmentation, randomness, and the very nature of the diary entry (and at the same the fact that it eludes this classification) - may not really be consid-ered part of a larger whole. The "non-belonging" of the note and other similar notes seems to influence their poetics. Drawing on the findings of post-structural genology and the theory of fuzzy sets, I propose to see the note as a fuzzy genre that exists in many genological contexts at the same time and also gives rise its own "singular" form. Inspired by Jean-Luc Nancy’s reflections on corporeality and Adam Dziadek’s somatic criticism, I define the note as an "en-gram of the body." I analyze an isolated "pain note" as an example and consider the possibil-ity of using this category both in the context of reconstructing the genetics of the text and performing an exemplary rhythmic analysis of prose.