Hitchcock, blonde and the "gaze" (characters played by Grace Kelly)

Tekst dotyczy nieformalnej trylogii Alfreda Hitchcocka z udziałem Grace Kelly: M jak morderstwo, Okno na podwórze i Złodziej w hotelu. Spajają ją: motyw przestępstwa, typ bohatera męskiego stanowiący ekscytujące wyzwanie dla kobiety oraz postać blondynki o nieskazitelnej urodzie (Margot, Lisa, Frances) stanowiąca odbicie hitchcockowskiego fantazmatu "wulkanu pokrytego lodowcem". W każdym z nich Hitchcock demaskuje iluzoryczną naturę spektaklu z modelową sytuacją widza wewnętrznego (natury scenicznej, teatralnej i filmowej, opartego na alternacji: przestrzeń otwarta/zamknięta). Wprowadzając postać aktywnej, kreatywnej i obdarzonej statusem podmiotowym bohaterki dokonuje reinterpretacji obowiązującego w kinie hollywoodzkim modelu "czystej blondynki", obiektu pożądania i przedmiotu spojrzenia. Analiza wykreowanych przez Grace Kelly postaci kobiecych w kontekście motywu "spojrzenia" - zogniskowanego na niej, oddającego jej punkt widzenia, określonego wektorem jej spojrzenia - wskazuje na ich autonomię i podmiotowość, zależną jedynie od dysponenta obrazów, samego Hitchcocka.

The text is about Alfred Hitchcock's informal trilogy with Grace Kelly: Dial M for Murder, Rear Window and To Catch a Thief. It binds together: crime motif, a male hero type which is an exciting challenge for a woman, and an impeccable blonde character (Margot, Lisa, Frances) reflecting the Hitchcock fantasy of the "volcano covered with glaciers". In each of them, Hitchcock exposes the illusory nature of the spectacle with the model situation of the internal viewer (of a stage, theater and film nature, based on alternation: open / closed space). By introducing the character of an active, creative and empowered heroine, she reinterprets the model of "pure blonde" in Hollywood cinema, the object of desire and the subject of the look - focused on her, reflecting her point of view, determined by the vector of her gaze - indicates their autonomy and subjectivity, dependent only from the image keeper, Hitchcock himself.