Czy strongman w domu jest strongmanem zagranicą? Badanie kodów operacyjnych Alaksandra Łukaszenki i Donalda Trumpa

Wraz z odwrotem demokracji na świecie i towarzyszącym mu wzrostem politycznych strongmanów wzrosło zapotrzebowanie na badania, które ujawniłyby osobliwości nieliberalnego rządzenia. Chociaż coraz to więcej prac rzeczywiście zaczęło badać różne typy reżimów i auto-kratycznych przywódców, poziom ich naukowości pozostawia wiele do życzenia. Niniejszemu studium przyświeca cel—na tyle, na ile pozwalają dostępne dane—dołączenia do debaty na te-mat reżimów strongmanów, w szczególności systemów przekonań dwóch wybranych strongmanów: Alaksandra Łukaszenki i Donalda Trumpa. W badaniu zastosowano analizę kodu operacyjnego i dlatego skupiono się na decyzjach przywódców w zakresie polityki zagranicznej. W pracy przedstawia się następujący pogląd: chociaż obecni prezydenci Białorusi i Stanów Zjednoczonych mogą rzeczywiście stanowić silnych liderów w polityce wewnętrznej, to nie są nimi zagranicą. Niniejsze badanie ujawnia, że wybrani liderzy nie przejawiają cech typowych dla strongmanów podczas kontaktów ze swoimi głównymi zagranicznymi odpowiednikami—Rosją i Chinami, hipotetycznie z tego samego powodu. Łukaszenka dąży do utrzymania przyjaznych i opartych na współpracy stosunków z wyżej wymienionymi krajami ze względu na zależność jego reżimu od zewnętrznej pomocy finansowej, a Trump pozostaje również zainteresowany utrzymaniem korzystnych więzi gospodarczych pomiędzy głównymi gospodarkami świata. Niemniej jednak, Łukaszenka jest bardziej konsekwentny w swoich przekonaniach niezależnie od czasu, interlokutorów i zabiegów stylistycznych, prawdopodobnie dlatego, że autorytarny system, w którym działa, pozwala zlekceważyć wszelkie wewnętrzne ograniczenia dla jego poli-tyki zagranicznej. Z drugiej strony Trump stanowi przykład większych zmian w zakresie prze-konań z tego powodu, że przypuszczalnie dąży do zaspokojenia wewnętrznych żądań politycz-nych bez porzucania swojego osobistego punktu widzenia. Autor pracy wyraża nadzieję na to, że zawarte konkluzje przysłużą się opracowaniu strategii walki z nieliberalizmem, który ulega szybkiej konsolidacji na całym świecie.

With the decline of democracy in the world and accompanying rise of political strongmen, the demand for studies which would uncover peculiarities of the illiberal ruling has increased. While more researches indeed started to investigate different types of regimes and autocratic leaders, the level of their sophistication yet remains low. This thesis aims to contribute—within the extent of available resources—to the emerging literature on strongman rule and considers the belief systems of two well-known strongmen: Aliaksandr Lukašenka and Donald Trump. This research adopts the operational code analysis and hence focuses on the leaders’ foreign policy decisions. It argues that while the incumbent presidents of Belarus and the United States might indeed be strongmen at home, they are not ones abroad. This study discovers that the considered leaders possess low strongmen tendencies when dealing with their major international counterparts—Russia and China, hypothetically for the same reason. Lukašenka aims to sustain friendly and cooperative relations with these two due to the dependence of his regime on the external financial assistance, while Trump is also interested in maintaining favourable economic ties between world’s major economies. Overall, however, Lukašenka is more consistent in his beliefs across time, counterparts and speech genres, supposedly as the authoritarian system he operates in allows to disregard any domestic constrains to his foreign policy. Trump, on the other hand, manifests higher beliefs fluctuation as probably aims to satisfy internal political demands without abandoning his genuine opinion. There is hope that the findings of this study will help developing strategies for the struggle against illiberalism which rapidly consolidates across the globe.