Characteristics and examples of locutionary, illocutionary and perlocutionary silencing

Uciszanie jest istotnym problemem w wymianie językowej. W sensie wąskim uciszanie występuje wtedy, gdy osoba jest powstrzymywana przed mówieniem; w sensie szerokim, gdy jest niezdolna do tego, by dokonać za pomocą słów zamierzone działanie. Staram się wskazać, że zarówno uciszanie w sensie wąskim, jak i szerokim są poważnymi społecznymi problemami w Polsce. Według filozofek i filozofów języka (Jennifer Hornsby, Rae Langton, Weseley Buckwalter) możemy rozumieć uciszanie odnosząc się do teorii aktów mowy. John L. Austin wyróżnił trzy typy aktów mowy: akt lokucyjny, akt illokucyjny oraz akt perlokucyjny. Akt lokucyjny jest aktem powiedzenia czegoś sensownego. Akt illokucyjny jest aktem powiedzenia czegoś w konwersacyjnym kontekście. Akt perlokucyjny jest aktem oddziałania na słuchaczy. Osoba jest uciszana, gdy zostanie powstrzymana przed dokonaniem aktu lokucyjnego, illokucyjnego lub perlokucyjnego. Moim celem jest charakterystyka trzech typów uciszania (lokucyjnego, illokucyjnego i perlokucyjnego) oraz podanie przykładów, kiedy miały one miejsce. Zamierzam omówić zasady, które przyczynią się do udanej wymiany językowej, takie jak wzajemność czy odpowiednia komunikacyjna współpraca. Zamierzam również przeanalizować relacje między uciszaniem a epistemiczną niesprawiedliwością. Zauważam, że niektóre przejawy niesprawiedliwości epistemicznej, takie jak poświadczeniowe tłamszenie czy złośliwa niewiedza, przyczyniają się do powstawania zjawiska uciszania. W podsumowaniu staram się wskazać w jaki sposób można zminimalizować występowanie uciszania.

Silencing is an essential problem in linguistic exchange. In a narrow sense, silencing occurs when someone prevents a person from speaking; in a broad sense, when a person is unable to do things with words. I argue that both—narrow and broad silencing—are the urgent social problems in Poland. According to philosophers of language (Jenifer Hornsby, Rae Langton, Weseley Buckwalter), we can understand silencing in terms of speech acts. John L. Austin distinguished three types of speech acts: locutionary act, illocutionary act, and perlocutionary act. A locutionary act is an act of saying something meaningful in language. An illocutionary act is an act of saying something in a conversational context. A perlocutionary act is an act of affecting an audience with words. A person is silenced when she/he is prevented from doing a locutionary act, illocutionary act, or perlocutionary act. I aim to characterize all three types of silencing (locutionary silencing, illocutionary silencing, and perlocutionary silencing) and consider concrete situations when each of them occurred. I explore different communication rules, such as reciprocity or appropriate communicative cooperation, that are crucial for successful linguistic exchange. I also consider a connection between silencing and epistemic injustice. I argue that some of the manifestations of epistemic injustice, such as testimonial smothering or pernicious ignorance, contribute to the formation of silencing. In summary, I suggest how to minimize all three types of silencing.