Humor brytyjski w polskim i hiszpańskim przekładzie filmów grupy Monty Python

Ta praca magisterska skupia się na humorze brytyjskim oraz jego polskim i hiszpańskim przekładzie na podstawie napisów do dwóch filmów produkcji grupy Monty Python. W analizie badam postać humoru w obu wersjach docelowych razem z technikami tłumaczeniowymi użytymi przez tłumaczy. Pierwszy rozdział teoretyczny poświęcony jest różnym teoriom humoru, a rozdział drugi opisuje tłumaczenie audiowizualne i jego klasyfikacje. Rozdział pierwszy zawiera podrozdział dotyczący humorystycznych narzędzi stylistycznych występujących w materiale do obecnej pracy. Ponadto, odnosząc się do różnych uczonych, opisuję humor, z jakiego przedstawiciele każdej wersji językowej są znani. Teorie związane z przekładem humoru umieszczone zostały na końcu pierwszego rozdziału. Kolejny rozdział poświęcony jest ogólnej charakterystyce tłumaczenia audiowizualnego i przeglądzie literatury na temat jego różnych typów, między innymi napisów, dubbingu, oraz lektora. Co więcej, prezentuję ograniczenia towarzyszące procesowi tworzenia napisów oraz różne techniki pomagające tłumaczom w ich przezwyciężeniu. Na koniec rozdziału drugiego wymieniam preferencje danych kultur, jeśli chodzi o wspomniane rodzaje tłumaczenia audiowizualnego. Rozdział trzeci to analiza wybranych scen z filmów Żywot Briana oraz Monty Python i Święty Graal pod względem humorystycznych fraz. Badanie polskiego i hiszpańskiego przekładu skupia się na narzędziach stylistycznych i technikach tłumaczeniowych zastosowanych przez tłumaczy. Obszerna analiza jakościowa poprzedzona jest listą tematów występujących w produkcjach grupy Monty Python oraz opisem ideologii i humoru dostrzegalnych w obu filmach. Rozdział czwarty poświęcony jest porównaniu polskiego i hiszpańskiego przekładu pod względem humoru i jego klasyfikacjach wymienionych w rozdziale pierwszym. Ponadto, w analizie ilościowej umieszczam dwa diagramy demonstrujące techniki tłumaczeniowe użyte przez każdego z tłumaczy. Ostatni rozdział kończy się zestawieniem różnic w obu wersjach językowych wraz z moim krótkim komentarzem na temat sukcesu tłumaczy w kwestii odzwierciedlenia humoru w tekstach docelowych.

This thesis focuses on British humour and its Polish and Spanish translations on the basis of subtitles to two films produced by the Monty Python group. In the analysis, I examine the rendition of humour in both target texts together with subtitling techniques incorporated by translators. The first theoretical chapter is dedicated to various theories of humour and the second chapter depicts audiovisual translation and its classifications. The first chapter includes a subsection concerning humorous stylistic devices that may be discerned in the material for the present thesis. Also, with reference to various scholars, I characterise the humour that the representatives of each language version are known for. Theories surrounding translation of humour are provided at the end of the first chapter. The following chapter is devoted to a general description of AVT and a literature review on its various types, mainly subtitling, dubbing, and voice-over. Moreover, I present constraints that accompany processes of subtitling and disparate techniques which help translators to overcome them. At the end of the second chapter, I provide preferences of given cultures when it comes to the mentioned kinds of AVT. The third chapter is an analysis of the selected scenes in Life of Brian and Monty Python and the Holy Grail in terms of humorous phrases. The Polish and Spanish translations are examined with the focus on stylistic devices and subtitling techniques incorporated by the translators. Before a considerable qualitative analysis, I list themes which appear in the Monty Python’s productions along with a description of ideology and humour visible in both films. The fourth chapter is dedicated to the comparison of the Polish and Spanish translations in terms of humour and its classifications provided in the first chapter. Moreover, in a quantitative analysis I insert two charts that demonstrate subtitling techniques used by each translator. The last chapter ends with a juxtaposition of differences between both language versions and my brief comment on translation success when it comes to the rendition of humour in the target texts.