Wpływ ingerencji zewnętrznej na odbudowę pokonfliktową: studium przypadku Demokratycznej Republiki Konga

Niniejsze praca ocenia proces odbudowy pokonfliktowej w Demokratycznej Republice Konga (DRK) na podstawie krytycznej analizy roli podmiotów zewnętrznych w tym kraju. Wnikliwie analizuje trajektorię pomocy międzynarodowej poprzez misję pokojową ONZ MONUC/MONUSCO, podkreślając jej podstawowe niepowodzenia i główne czynniki, które wymagają ponownej oceny. Bada także skutki ingerencji sąsiadów, szczególnie Rwandy i Ugandy, szczegółowo ujawniając problemy związane z finansowaniem broni, nielegalną eksploatacją minerałów i atakami militarnymi przeprowadzanymi przez te kraje we wschodnich prowincjach DRK. Ma na celu skoncentrowanie się i rzucenie światła na wielkość wpływu podmiotów zewnętrznych oraz doprowadzenie do owocnej debaty na temat alternatywnych rozwiązań problemu z perspektywy regionalnej i międzynarodowej. Autorka stwierdza, że misja pokojowa ONZ nie doprowadziła do stabilności w DRK i umożliwiła ciągłość niestabilności w kraju, zaniedbując lokalną budowę pokoju, niewłaściwie przydzielając zasoby, tworząc kruchą demokrację i nie uwzględniając głębokiego rozdrobnienia bezpieczeństwa w społeczeństwie. Dochodzi również do wniosku, że w kontekście regionalnym dynamika obszaru Wielkich Jezior wpłynęła negatywnie na DRK. Grupy zbrojne pełnomocników, finansowane głównie przez Rwandę i Ugandę, nadal powodują problemy, a ciągłe starania o kontrolę zasobów i nielegalną eksploatację podsycają cykliczny proces militaryzacji gospodarczej i przemocy. Praca kończy się debatą na temat możliwych rozwiązań i sprawdzeniem rozwiązań alternatywnych w celu przesunięcia takich niestabilnych ram opartych na lokalnej odpowiedzialności, powitaniu różnych podmiotów zewnętrznych, silniejszej dynamiki regionalnej oraz nowych strategii rozwoju i pomocy.

This study assesses the process of post-conflict reconstruction in the Democratic Republic of Congo (DRC) based on a critical analysis of the role played by external actors in the country. It extensively examines the trajectory of international aid through the UN peace mission MONUC/MONUSCO, highlighting its core failures and main factors that need re-evaluation. Likewise, it scrutinizes the impacts of neighbouring interference especially by Rwanda and Uganda, exposing, in detail, the problems associated with weapon financing, illegal mineral exploitation, and military incursions perpetrated by these countries in the Eastern provinces of the DRC. It does not neglect the importance of national features that have contributed to the fragile environment in the country. However, it seeks to focus and shed light on the greatness of the impact of external actors, and bring to the table a fruitful debate of alternatives to tackle the problem from a regional and international perspective. It concludes that the UN peace mission failed in bringing stability to the DRC and enabled the continuity of instability in the country, by neglecting local peacebuilding, misallocating resources, creating a fragile democracy, and not taking into consideration the deep security fragmentation within the society. It also concludes that, regionally, the dynamics of the Great Lakes Region impacted negatively the DRC, and its feeble regional security complex enabled mounting tensions between neighbour states, military incursions, and deceiving political plays. Proxy armed groups financed mainly by Rwanda and Uganda continue to cause trouble, and the constant scramble for resource control and illegal exploitation has fueled a cyclic process of economic militarization and violence. The study finishes by providing a debate of possible solutions and validating alternatives to shift such an unstable framework, based on local ownership, welcoming of different external actors, stronger regional dynamics, and new development and aid strategies.