What is sense (German: Sinn, Polish: sens)? Existential phenomenology of sense and meaning.

W swojej pracy starałem się unaocznić i wskazać na niesynonimiczność i niewymienialność nie tylko słów, ale też i pojęć sensu i znaczenia. By to osiągnąć używałem metody hermeneutycznej pozwalającej na określenie znaczenia i interpretację oraz egzegezę używanych słów i pojęć, którą to metodę zaczerpnąłem z wielokrotnie wspominanych w toku wywodu pism Ricoeur’a. Używałem także metody fenomenologicznej w nurcie filozofii egzystencjalnej, która była mi szeroko pomocna do określenia statusu bytu jakim jest człowiek oraz tego z czym i jak odczuwa on siebie oraz otaczający go świat. Początkowo starałem się ustalić i uściślić wykorzystywane przeze mnie nazewnictwo, w tym celu poczyniłem określenia semiologiczne skupiające się na tym jaki jest denotat znaków kryjących się pod nazwą „sensu” i „znaczenia”, co skupiało się także na określeniu nie tylko czy takie rozważane fenomeny istnieją, ale też, jeśli istnieją to gdzie (po której stronie, wewnątrz czy na zewnątrz rozważanego przedmiotu) możemy ich szukać. W ten sposób przeszliśmy od ustaleń semiologicznych, dotyczących języka (syntaktyki, semantyki, pragmatyki), określenia używanych nazw i pojęć do refleksji nad tym jak owe fenomeny, kryjące się pod rozważanymi znakami, słowami, się nam jawią. Prowadzone badanie fenomenologiczne wskazuje, że oba fenomeny należy stanowczo rozróżnić, dotyczą one innych sfer ontologicznych, sens spotykamy w immanencji, natomiast znaczenie w transcendencji zgodnie z rozumieniem Brentany czy Husserla. Rozważania czynione w części ontologicznej dotyczyły określenia czym są sens i znaczenie (czym są owe fenomeny). Jako że głównym pytaniem zawartym w tytule jest pytanie o sens, toteż starałem się przy pomocy wspomnianych metod odpowiedzieć głównie na to właśnie pytanie, a pytanie o znaczenie było pytaniem komplementarnym wobec pierwszego. W toku badań uznałem, że sens jest jakościową instancją sprawdzającą i walidującą nasze działania, poczucie tegoż, jakie się jawi w doświadczeniu wskazuje, jest on informacją dla osoby go posiadającej czy odczuwającej, iż jego działania są właściwe, zmierzają we właściwym kierunku, a jeżeli przyjrzeć się temu zagadnieniu na gruncie filozofii języka, to sens zdania czy słowa polegałby na poczuciu nie tylko zrozumienia tychże, ale także na poczuciu właściwości użycia w danym czasie i miejscu. Innym, ważnym wnioskiem płynącym z rozważań nad sensem, jest jego funkcja pozwalająca człowiekowi na zmianę przezeń poczucia czasu, na pewnym uśmierzeniu strachu przed własną skończonością czy też przed niedostatecznym wykorzystaniem danego każdej jednostce czasu. Komplementarnym, jak już wspomniałem, pojęciem wobec pojęcia sensu jest pojęcie znaczenia. Synonimiczne użycie „znaczenia” i „sensu” okazało się nieuprawnione, „znaczenie” wskazuje na denotat danego zdania czy nazwy, a „sens” natomiast na poczucie, a więc pewien stan odczuwany przez człowieka. W rozważaniach na gruncie ontologicznym określiliśmy znaczenie jako to co na zewnątrz człowieka, co pozwoliło zaproponować spójną, trójczłonową strukturę sensu i znaczenia zarówno dla semiotyki jak i ontologii. Konsekwencją tych ustaleń oraz rozważań nad zdaniami „sens rewolucji francuskiej” i „znaczenie rewolucji francuskiej” było określenie wszelkiego działania jako powodowanie zmian w świecie, a te zmiany określiliśmy jako znaczenie.

In this article, I tried to show and point out the unsynonymity and non-exchangeability of not only words, but also concepts of sense (Sinn, sens) and meaning (Bedeutung, znaczenie). In order to achieve this, I used a hermeneutic method that allowed me to determine the meaning and interpretation and exegesis of the words and concepts used, a method that I took from Ricoeur's writings, which I mentioned many times during my paper. I also used the phenomenological method with existential philosophy, which was widely helpful for me to determine the status of being that is man and how he feels about himself and the world around him. Initially I tried to establish and clarify the nomenclature I used, for this purpose I made semiological terms focusing on what is the denotation of the signs hiding under the name of "sense" (Sinn, sens) and "meaning" (Bedeutung, znaczenie), which also focused on determining not only whether such considered phenomena exist, but also, if they exist, where (on which side, inside or outside the considered object) we can look for them. In this way we moved from semological findings concerning language (syntactics, semantics, pragmatics), the term used names and concepts, to reflect on how these phenomena, hidden under the considered signs, words, appear to us. The conducted phenomenological research indicates that both phenomena should be strongly differentiated, they concern other ontological spheres, the sense we meet in immanence, while the meaning in transcendence according to the understanding of Brentano or Husserl in theirs papers I quote in my article. The considerations made in the ontological part concerned the definition of what are sense and meaning (what are these phenomena). Since the main question contained in the title is the question of sense, I tried to answer mainly this question by means of the methods mentioned above, and the question of meaning was a complementary question to the former. In the course of my paper, I recognised that sense is a qualitative instance that checks and validates our actions, the sense of what appears in experience is information for the person who has it or feels it that its actions are correct, are going in the right direction, and if we look at this issue on the basis of the philosophy of language, the sense of a sentence or a word would consist in the feeling not only of understanding it, but also in the feeling of the properties of use at a given time and place. Another important conclusion from the reflection on sense is its function, which allows a person to change his feeling of time, to relieve the fear of his own finiteness, or to use each individual's time insufficiently. Complementary, as I have already mentioned, to the concept of sense is the concept of meaning. The synonymous use of "meaning" and "sense" has turned out to be inadmissible, the "meaning" indicates the denotation of a given sentence or name, while the "sense" indicates a feeling, i.e., a certain state felt by a human being. In our deliberations on the ontological grounds we defined meaning as what is outside of man, which allowed us to propose a coherent, three-part structure of sense and meaning for both semiotics and ontology. As a consequence of these findings and the reflections on the sentences "the sense of the French Revolution" and "the meaning of the French Revolution", we defined all action as causing change in the world, and we defined these changes as meaning.