Aplication of myofascial techniques in the patient after the operational treatment of meniscus and anterior cruciate ligament damages.

Wstęp i cel pracyStaw kolanowy stanowi jedną z najczęściej uszkadzanych części układu ruchu u osób amatorsko uprawiających sport. W jednej trzeciej przypadków uszkodzenie dotyczy więzadła krzyżowego przedniego, które w około 60% pociąga za sobą również uszkodzenie łąkotki przyśrodkowej. Dzięki postępowi medycyny, istnieją operacyjne możliwości leczenia tego typu dysfunkcji, jednak sam zabieg nie zapewnia choremu odpowiedniej funkcjonalności operowanego stawu. Istotnym elementem powrotu do pełnej sprawności jest właściwe postępowanie fizjoterapeutyczne, umożliwiające poprawę czynności stawu, jak i przeciwdziałające wytworzeniu na skutek urazu kompensacyjnych wzorców ruchowych. Celem pracy była ocena zastosowania technik mięśniowo-powięziowych u chorej po zabiegu rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego i naprawy łąkotki przyśrodkowej w późnym okresie fizjoterapii. Materiał i metodyPrzedmiotem badań była chora (wiek: 21 lat), która w 12. tygodniu po artroskopowej operacji stawu kolanowego została objęta indywidualnym programem fizjoterapii, obejmującym mięśniowo-powięziowe rozluźnianie i ćwiczenia. Dokonano oceny: zakresu ruchu stawu kolanowego z wykorzystaniem pomiarów goniometrycznych, elastyczności tkanek miękkich za pomocą testów klinicznych: Thomasa, Jandy, Obera i końca palca. Określono poziom równowagi statycznej oraz dynamicznej z zastosowaniem testów: stania na jednej kończynie oraz wstawania z krzesła w ciągu 30 sekund. Wykonano test funkcjonalny (FMS), umożliwiający ocenę globalnych wzorców ruchowych, zarówno przed, jak i po zakończeniu fizjoterapii. WynikiW efekcie zastosowanej terapii zakres ruchu zgięcia stawu kolanowego uległ poprawie o 20°, zakres wyprostu stał się pełny, porównywalny z kończyną zdrową. Po zakończeniu fizjoterapii obserwowano ujemne testy Thomasa, Jandy, Obera w stosunku do dodatnich wyników, zanotowanych w 12. tygodniu od zabiegu. Test końca palca uległ poprawie o 19 cm dla kończyny operowanej. Wykazano także poprawę w testach stania na kończynie operowanej z otwartymi i zamkniętymi oczami, czas uległ wydłużeniu odpowiednio o 23 i 4 sekundy. Wzrosła także liczba powtórzeń podczas testu wstawania z krzesła. Globalny wynik testu FMS po terapii wynosił 19 punktów, zaś przed jedynie 10 punktów, przy maksymalnej licznie punktów możliwych do uzyskania wynoszącej 21. Podsumowanie i wnioski1. Uszkodzenie ACL i łąkotki w obrębie stawu kolanowego upośledza funkcję mięśni i powięzi otaczających staw, co prowadzi do zaburzeń w obrębie łańcuchów mięśniowo-powięziowych, skutkujących wytworzeniem patologicznych wzorców ruchowych. 2. Zastosowanie terapii mięśniowo-powięziowej umożliwia poprawę ruchomości stawu oraz elastyczności tkanek miękkich u chorej po zabiegu rekonstrukcji ACL i naprawie łąkotki. 3. Połączenie terapii powięziowej z ćwiczeniami skutkuje poprawą stabilności w obrębie kończyny po artroskopowym leczeniu uszkodzenia ACL i łąkotki. 4. Rozluźnianie mięśniowo-powięziowe w przypadku chorej po rekonstrukcji ACL i łąkotki umożliwia poprawę globalnych wzorców ruchowych w obrębie łańcucha kinematycznego.

Introduction and the aim of the thesisThe knee joint is one of the more frequently damaged structures among amateur sports people. In one third of the cases the trauma concerns the anterior cruciate ligament, which in almost 60% also involves damage to the medial meniscus. Thanks to progress of medicine, there are operational possibilities of treating this type of disfunctions, but the only well performed surgery is not able to provide the patient with the proper functionality of the operated joint. An important element of returning to full fitness is proper physiotherapeutic treatment, enabling improvement of joint function, as well as counteracting the creation of compensatory motor patterns as a result of an injury.The aim of this study was to assess the usefulness the myofascial-release technics after reconstruction of the anterior cruciate ligament with simultaneous sewing of the medial meniscus. Materials and methodsThe subject of the study was a patient (age: 21 years) who, at week 12 after arthroscopic knee surgery, was covered by an individual program of physiotherapy, including myofascial relaxation and exercise. The following was assessed: range of knee joint motion using goniometric measurements, soft tissue elasticity with the use of clinical tests: Thomas, Janda, Obera and the end of the finger. The level of static and dynamic equilibrium was determined using the tests: standing on one limb and standing up from the chair within 30 seconds. A functional test (FMS) was performed to assess global movement patterns both before and after physiotherapy.ResultsAs a result of the applied therapy, the range of flexion of the knee joint improved by 20°, the extension range became full, comparable to the healthy limb. After the end of physiotherapy, negative tests of Thomas, Janda and Ober were observed in relation to the positive results recorded in the 12th week of the procedure. The finger tip test improved by 19 cm for the operated limb. Improvement was also demonstrated in standing tests on the operated limb with open and closed eyes, the time increased by 23 and 4 seconds, respectively. The number of repetitions during the test of standing up from the chair also increased. The global FMS test score after treatment was 19 points, and before only 10 points, with the maximum number of points possible to obtain 21.Summary and conclusions1. Damage to ACL and meniscus within the knee joint impairs the function of the muscles and fascia surrounding the joint, which leads to disorders within the myofascial chains resulting in the formation of pathological motor patterns. 2. The use of myofascial therapy allows the improvement of joint mobility and soft tissue elasticity in the patient after ACL reconstruction and meniscus repair. 3. The combination of fascial therapy with exercises results in improved stability of the limb after arthroscopic treatment of ACL and meniscus damage. 4. Myofascial relaxation in the case of a patient after reconstruction of ACL and meniscus enables the improvement of global movement patterns within the kinematic chain.