The image of a woman in a discussion about the phenomenon of Love Jihad in India

W Indiach w okolicach roku 2008 pojawiły się pierwsze pogłoski o istnieniu zjawiska zwanego Love Jihad i do dnia dzisiejszego jest to temat rozpalający opinię publiczną. Love Jihad polegać ma na wabieniu przez muzułmańskich mężczyzn hinduskich kobiet obietnicami romantycznej, wielkiej miłości, która zakończy się ślubem i namówieniem dziewczyny do zmiany religii na Islam. W ten sposób muzułmanie próbować mają islamizować Indie, zmniejszyć ilość hindusów i przejąć kontrolę nad państwem. Wyznawcy Islamu portretowani są w tym dyskursie jako „ludowe diabły” (folk devils), zagrożenie dla integralności hinduskiej społeczności, jej kultury, tożsamości i sposobu życia. W ten sposób kreowana jest moralna panika przeciwko tej największej mniejszości religijnej w Indiach – liczy ona ponad 170 milionów osób, co daje 14,23% indyjskiej populacji1. W niniejszej pracy nie będę zajmować się tym, czy ta panika jest uzasadniona czy teżnie, nie będę badać również, czy zjawisko Love Jihad rzeczywiście istnieje, a jeżeli tak, to jaką ma skalę. Skupię się natomiast na przedstawieniu sytuacji w Indiach i jej kompatybilności do teorii socjologicznych zajmujących się zjawiskiem moralnej paniki.W centrum mojej pracy będzie jednak kobieta i jej obraz, jaki wyłania się z dyskusji nad Love Jihadem. Kobiety są głównymi postaciami tych wydarzeń, uznawane są bowiem za bezpośredni cel działań muzułmanów, a pomimo to ich głos zdaje się być ignorowany i marginalizowany. Moją tezą jest, że kobieta wśród zwolenników istnienia zjawiska Love Jihad traktowana jest jako osoba bezwolna, nie posiadająca zdolności krytycznego myślenia, podchodząca do życia materialistycznie, która z uwagi na swoje niedoskonałości winna podporządkować się w pełni swojej rodzinie i otaczającej ją społeczności.

In India, around 2008, the first rumors about the existence of the phenomenon called Love Jihad occurred and since then it has been a topic that appalls the public. Love Jihad is perceived as a movement in which Muslim men try to persuade Hindu women to change their religion to Islam by seducing them. The aim of such activities is the islamization of India, reducing the number of Hindu people and taking control over the state. The Muslim are portrayed in this discourse as "folk devils", a threat to the integrity of the Indian community, its culture, identity and way of life. In such a way, moral panic against the largest religious minority in India appears – Muslim community has more than 170 million people, which gives 14.23% of the Indian population. In my master thesis I will not settle whether the panic is justified or investigate whether Love Jihad does really exist, and if so, what scale it has. I will solely focus on presenting the situation in India and its compatibility with sociological theories dealing with the phenomenon of moral panic.At the center of my work will be the image of woman that emerges from the discussion on Love Jihad. Women are the main characters of these events, they are considered to be the direct targets of Muslim activities, and yet their voice seems to be ignored and marginalized. My thesis is that a woman is treated by the believers of the existence of Love Jihad as a person who is not able to think critically, is intreated only in material aspect of living and needs protection. Due to theirs imperfections, women should fully subordinate themselves to their families and the surrounding community.