Narrative strategies in Hidetaka Miyazaki's games

Temat pracy skupia się na strategiach narracyjnych, które wykorzystywane są w grach Hidetaki Miyazakiego. Jako przykłady twórczości, używane do analizy stylu Japończyka, wykorzystywane są gry Dark Souls, Bloodborne i Dark Souls III. Praca posługuje się teoriami zaczerpniętymi z pism estetycznych Romana Ingardena oraz w mniejszym stopniu Leopolda Blausteina. W ostatnim rozdziale opisywana jest relacja pomiędzy graczem a grą, potrzebna do zaistnienia historii w każdej z produkcji Japończyka. W tym celu używane są kategorie wypracowane przez Tadeusza Kantora, dotyczące tak samo jego utworów scenicznych, jak i samodzielnych dzieł sztuki.

The topic of the thesis focuses on the narrative strategies which are used in games of Hidetaka Miyazaki. The examples of his works that are used to analyze the specific style of this author are Dark Souls, Bloodborne, and Dark Souls III. The thesis refers to aesthetic theories of Roman Ingarden and in a lesser extent to works of Leopold Blaustein. The last chapter describes the relationship between the player and Miyazaki’s games that is necessary to create a story in each of the productions mentioned earlier. To help describe this phenomenon theories of Tadeusz Kantor are used, referring to his theatrical plays and pieces of art.