The relationships between artists and cultural institutions. Management of public museum and private commercial gallery and its influence on cracovian artists.

Celem pracy jest analiza relacji pomiędzy podmiotami tworzącymi, zgodnie z interpretacją Pierre’a Bourdieu, krakowskie pole sztuki. Tłem jest ukazanie głównych czynników kształtujących rynek sztuki. Badaczka wykazując ograniczenia zarządzania ekonomicznego udowadnia, że to czynniki behawioralne mają największy wpływ na badane zagadnienia. Praca mieści się w nurcie zarządzania humanistycznego i jednym z jego paradygmatów, interpertatywno-symbolicznym. Analiza wywiadów przeprowadzonych z pracownikami instytucji kultury oraz grupą krakowskich artystów wykazuje, że instytucje kultury, zwłaszcza publiczne, nie uwzględniają swojego otoczenia w podejmowanych procesach zarządczych. Artyści dają się wykorzystywać instytucjom udostępniając im swoje prace za darmo, przyzwalając na takie praktyki. To wszystko przyczynia się do złego publicznego postrzegania tej grupy społecznej, a tym samym też instytucji kultury i całej sztuki współczesnej. W efekcie kultura traktowana jest jako generująca koszty, a nie dochody i jest niedofinansowana. We wnioskach rozmówcy podają przykłady rozwiązań tego problemu uznając, że to ludzie tworzą instytucje, więc to od nich zależy ich funkcjonowanie, co z kolei podkreśla istotną rolę humanizmu w zarządzaniu współczesnymi organizacjami.

The aim of the work is to analyze relationships between entities creating a cracovian art field based on Pierre Bourdieu’s interpretation. The purpose is to feature the main factors shaping the art market. The author proves that behavioral factors have the greatest impact on examined issues by showing the constraints of economic management. The work falls within a scope of humanistic management and one of its paradigms, the interpretative - symbolic one. The analysis of interviews conducted with employees of cultural institutions and a group of cracovian artists shows that institutions (especially the public ones) do not include its environment in undertaking management decisions. Institutions are taking advantage of artists who are sharing their work for free and agree to such practices. This all leads to a common misconception of that social group and thereby also of the cultural institutions and entire contemporary art. As a result, culture is seen as a field generating costs instead of profits and on that account culture is being underfunded. In conclusion, interlocutors give examples of solutions to that problem acknowledging that people are creating institutions, therefore they are the ones responsible for their functioning. This conclusion underlines the substantial role of humanism in managing contemporary organizations.