Polonaise after Chopin: piano works by Polish composers from 1850-1918

Polonez, jeden z kanonu polskich tańców narodowych, jest powszechnie uznany za symbol Polski i jej wspaniałej historii. Dzięki Fryderykowi Chopinowi muzyka tego gatunku cieszy się popularnością wśród melomanów na całym świecie. Szczególną uwagę wracają muzykolodzy na polonezy skomponowane przez Chopina i przed nim, ale bardzo mało wiemy o polonezie po Chopinie. W związku z tym wybrałem polonezy fortepianowe polskich kompozytorów z lat 1850-1918 jako przedmiot badań pracy i zamierzam znaleźć ich wspólne cechy muzyczne. Najpierw zwięźle przedstawiam historię poloneza do początku XIX wieku, ich cechy rytmiczne, formalne i choreograficzne oraz utwory polonezowe Chopina i jego rówieśników. Następnie analizuję zawartość trzeciego tomu katalogu Stefana Burhardta i porządkuję zawarte w nim informacje o polonezach polskich kompozytorów z lat 1850-1918. W celu badania struktury rytmicznej wybranych 45 polonezów stworzyłem metodę analizy dystrybucji rytmów. Wyniki analizy pokazują, że polonezy z lat 1850-1918 posiadają strukturę rytmiczną „końcówki descendentalnej” frazy dwutaktowej. Oprócz tego, stosując tradycyjną metodę analizy opisowo-analityczną, można zauważyć również różnicę cech muzycznych pomiędzy dwoma grupami polonezów — salonowych i niesalonowych. Pierwszą grupę polonezów cechują przede wszystkim programowe tytuły i ilustracje na okładce druku partytury, prosta struktura fakturalna oraz typowa dla poloneza forma trzyczęściowa z triem i da capo. Dla polonezów niesalonowych charakterystyczne są jednak swobodny sposób traktowania formy, większa ilość odcinków łącznikowych oraz fragmenty o charakterze wirtuozowskim. Wszystkie wymienione cechy są związane z funkcją społeczną tych utworów i ich sposobem przekazania znaczenia symbolicznego poloneza.

Polonaise, as part of the canon of Polish national dances, is generally regarded as the symbol of Poland and marvelous Polish history. Thanks to Fryderyk Chopin, music of that genre is now appreciated among music lovers all over the world. Because musicologists focus mainly on Chopin's Polonaises and those composed before him, we know very little about the Polonaises written after Chopin. As a result I chose piano Polonaises composed by Polish composers from 1850-1918 as the object of research and try to find out their common musical features. First of all I briefly introduce the history of Polonaises from before 19th century, their rhythmical, formal and choreographic features, and then also Chopin’s and his contemporary colleagues’ works. Next, I analyse the content and information about the Polonaises from 1850-1918 written by Polish composers from the third volume of Stefan Burhardt’s catalogue. In order to examine the rhythmical structure of 45 chosen Polonaises, I created an analysis method of rhythm distribution. The result shows that Polonaises from 1850-1918 have rhythmical structure of „descendent two-bar-phrase ending”. Moreover, by using traditional analysis method, we can also notice the differences of music features between two groups of Polonaises — salon and non-salon type of Polonaises. Characteristic for the first group are program titles and illustrations on the cover of music scores, simple textural structure and typical ternary form with trio and da capo. However, non-salon type of Polonaises boast form treated with more freedom, more transitional sections and virtuoso fragments. All of mentioned features are connected with the social functions of those musical works and the way they present the symbolic meanings of Polonaise.