Defense against paymant demands based on promissory note

Szereg opracowań dotyczących prawa wekslowego przyjmuje formę komentarzy do przepisów ustawy. Publikacje te co do zasady obejmują swoim zakresem całokształt tego prawa. Trudno więc o to, aby zawierały szczegółową analizę każdego problemu jego stosowania. Niniejsza praca została podyktowana potrzebą szczególnego wyodrębnienia oraz omówienia problematyki związanej z obroną osoby, przeciwko której skierowano żądanie zapłaty weksla własnego. Możliwość dochodzenia wierzytelności wekslowej w postępowaniu nakazowym, które charakteryzuje się uproszczonym pod wieloma względami charakterem, sprzyja powodowi w szybkim zaspokojeniu wierzytelności. Sama zaś obrona pozwanego, przeciwko któremu wydano już nakaz zapłaty na podstawie załączonego weksla, jest w znaczny sposób ograniczona, co w niniejszej pracy zostało szczegółowo wyjaśnione. Prawidłowe wniesienie zarzutów stanowiących środek zaskarżenia nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym wymaga zrozumienia przepisów postępowania cywilnego odnoszących się do wskazanego postępowania odrębnego. Na płaszczyźnie materialnoprawnej analizie poddano m.in zasadę ograniczenia zarzutów wynikających ze stosunku podstawowego leżącego u podstaw nabycia wierzytelności wekslowej przez poprzedniego posiadacza, stanowiącą przejaw abstrakcyjnego charakteru zobowiązania wekslowego. Ograniczony zakres obrony osoby, przeciwko której skierowano żądnie wykupu weksla wynika przede wszystkim ze specyfiki zobowiązania wekslowego, jego szczególnego rygoryzmu oraz formalizmu tego prawa. Podkreślenia wymaga, iż cechy te służą zapewnieniu bezpieczeństwa obrotu wekslowego, a przez to sprzyjają dochodzeniu należności wekslowej przez wierzyciela. Z tego względu obrona osoby, przeciwko której skierowano żądanie zapłaty jest znacznie utrudniona.Nie ulega wątpliwości, że w Polsce najczęściej wykorzystywanym w obrocie rodzajem weksla jest weksel własny. Wobec tego zakres niniejszej pracy został ograniczony do weksla, o którym mowa art. 101 i n. ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (Dz.U. 1936 nr 37, poz. 282, ze zm.).Niniejsza praca ma na celu wskazanie możliwych podstaw obrony przed żądaniem wykupu weksla, uwzględniając przy tym charakterystyczną, dla weksla będącego papierem wartościowym na zlecenie, wielość osób na nim podpisanych. Swoim zakresem obejmuje analizę poszczególnych zarzutów wekslowych oraz powstające w praktyce problemy związane z zasadnością ich podnoszenia. Mając na uwadze wyrażone w piśmiennictwie zapatrywania reprezentantów nauki prawa wekslowego oraz tezy postawione w judykaturze określa konsekwencje przyjęcia poszczególnych stanowisk oraz wskazuje na rozwiązania najbardziej spójne z zasadami prawa wekslowego, uwzględniając przy tym ratio legis omawianej normy prawnej.Praca została podzielona na dziewięć rozdziałów. W pierwszym z nich przedstawiono zasady odpowiedzialności poszczególnych dłużników wekslowych. Rozdział drugi dotyczy problematyki zarzutów rozumianych jako środek zaskarżenia nakazu zapłaty. Rozdziały od III do VIII zostały poświęcone omówieniu poszczególnych zarzutów wekslowych – nieistnienia weksla, braku umocowania lub jego przekroczenia, przedawnienia, niezgodnego z porozumieniem uzupełnienia weksla in blanco, braku przedstawienia weksla do zapłaty oraz zarzutu potrącenia. W ostatniej części pracy dokonano analizy dopuszczalności zmiany powództwa po wniesieniu zarzutów przeciwko nakazowi zapłaty.

A number of studies regarding the promissory notes law comments on the provisions of the act. The publication in general encompass the entirety of the law. Therefore, it is difficult to include a detailed analysis of each problem of its application. The creation of this thesis steamed from a need for a specific separation and discussion of issues related to the defense of the person against whom the request from the promissory note was directed. The possibility of enforcing a promissory note in order for payment procedure, which is simplified in many aspects, is conducive to the claimant in a rapid obtainment of the claim. The defense of the defendant against whom a payment order has already been issued on the basis of the attached promissory note is very limited, which is explained in detail in this thesis.There is no doubt that in Poland the form which is frequently used is promissory note. Therefore, this thesis was based on the promissory note referred to in art. 101 and n. of the Act of 28 April 1936 Bills Of Exchange and Promissory Notes Law.The thesis aims to indicate possible grounds for defending against the demand for the redemption of a promissory note, including, a specific for a promissory note drawn to order, multiplicity of people signed on it. Its scope includes the analysis of individual promissory note charges and practical problems related to the legitimacy of pressing them. The thesis specifies the consequences of adopting individual positions and indicates the solutions that are most consistent with the principles of promissory note law, taking into account the ratio legis of the discussed legal norm. The views of representatives of the law of promissory notes and the theses put forward in the judicature are taken into account.The work was divided into nine chapters. The first of these sets out the rules of liability of individual promissory note debtors. The second chapter deals with the issue of allegations understood as a means of challenging the order for payment. Chapters from III to VIII were devoted to the discussion of the particular promissory notes allegations - non-existence of a promissory note, lack of authorization or its exceeding, limitation, completing a blank promissory note inconsistently with the agreement, failure to submit, and a set-off. In the last part of the thesis, admissibility of the amendment to claim after the charges against the order for payment were submitted is analyzed.