Temporal orientation in alcohol addicted patients

Zaprezentowane w niniejszej pracy badanie miało na celu wskazanie na dominujący typ orientacji temporalnej u osób uzależnionych od alkoholu. Podjęto także próby odpowiedzi na pytanie czy osoby kontynuujące terapię różnią się pod względem preferowanej orientacji temporalnej od osób przerywających terapię. Dokonano także analizy różnic indywidualnych w zakresie sprawności mechanizmów kontroli działania. Orientację temporalną badano za pomocą kwestionariusza ZTPI, natomiast do pomiaru kontroli wolincjonalnej posłużono się Kwestionariuszem Kontroli Działania Kuhla. Uzyskane w badaniu rezultaty (N=80) wskazały, że osoby uzależnione od alkoholu w porównaniu do grupy kontrolnej przejawiały niższy poziom orientacji na przyszłość oraz na zarówno pozytywny jak i negatywny aspekt przeszłości. Były one również w mniejszym stopniu zorientowane na działanie w trakcie wykonywania czynności oraz w sytuacjach planowania i podejmowania decyzji, natomiast w większym stopniu od grupy kontrolnej – po doznanych niepowodzeniach. Jeśli chodzi o porównania grupy kontynuującej terapię z grupą, która terapię przerwała, nie zaobserwowano różnic istotnych statystycznie.

The aim of the study was to point at the prevalent temporal orientation in alcohol-addicted patients. The attempts also have been made to answer the question whether people who continue alcohol addiction therapy differ from people who interrupt therapy in preferred temporal orientation. The individual differences in the effectiveness of the action control mechanisms were also analyzed. The temporal orientation was measured by Zimbardo Time Perspective Inventory, nevertheless, the volitional control – by Kuhl’s Action Control Scale. The results showed (N=80) that addicted patients in comparison to the sample group obtained lower level of Future Time Perspective as well as for both positive and negative aspects of Past Time Perspective. They also achieved lower degrees on action orientation during (successful) performance of activities scale and prospective and decision-related action orientation scale, and higher in action orientation subsequent to failure scale, than control group. However, as for the comparison of the group continuing therapy with the group which interrupted it, there were no statistically significant differences.