Quantitative easing, an unconventional monetary policy

W pracy pod tytułem „Luzowanie ilościowe jako niekonwencjonalny instrument polityki pieniężnej” autor stawia sobie za cel przedstawienie w formie analitycznej innowacyjnego i bezprecedensowego w dotychczasowej historii rynków finansowych procesu ewolucji polityki pieniężnej od tradycyjnych środków do instrumentów niekonwencjonalnych stosowanych na masową skalę. Impulsem inicjującym ten proces był największy od czasów Wielkiej Depresji kryzys finansowy subprime, a głównymi aktorami były banki centralne dużej części krajów rozwiniętych. Analiza skupia się na czterech najważniejszych bankach: Banku Japonii, amerykańskiej Federal Reserve, Europejskim Banku Centralnym i Banku Anglii, przedstawiając poszczególne etapy prowadzonej przez nie polityki pieniężnej od rozpoczęcia kryzysu aż do chwili obecnej. Omawiane są efekty stosowania tych instrumentów w sferze gospodarki a analiza ilustruje ich wpływ na podstawowe parametry makroekonomiczne takie jak stopy procentowe, wskaźniki inflacyjne, czy rentowność obligacji skarbowych. Końcowa analiza skupia się na zagadnieniach i wyzwaniach związanych z ograniczaniem luzowania ilościowego, strategiami wyjścia banków centralnych i próbie nakreślenia przyszłości tego typu środków we współczesnym kontekście makroekonomicznym. W konkluzji autor stwierdza że polityka QE prowadzona przez banki centralne była i jest wydarzeniem bez precedensu, którego średnio i długoterminowe skutki będzie można ocenić dopiero w przyszłości, a także że niekonwencjonalne instrumenty QE na stałe weszły do arsenału banków centralnych.

In his M.A. thesis „Quantitative Easing as Unconventional Instrument of Monetary Policy” the author undertakes to present in analytical form the innovative, unprecedented process of evolution of monetary policy from the use traditional means to application of unconventional instruments on massive scale. The trigger initiating this process was the subprime crisis – the largest financial crisis since the Great Depression, and the main actors were the central banks of most of the developed economies. The analysis focuses on four most important banks: Bank of Japan, the Fed, ECB and Bank of England, presenting the different stages of their monetary policies since the outset of the crisis until today. Effects of using these instruments are reviewed and the analysis illustrates their impact on fundamental macroeconomic parameters such as interest rates, inflation indexes or yields of treasury bonds. The final analysis focuses on issues and challenges related to tapering out the quantitative easing, on QE exit strategies of central banks, and on predicting the future of such instruments in the current macroeconomic context. In conclusion the author asserts that the QE policy implemented by the central banks is without precedent so its medium to long-term effects can only be evaluated in the future, and also that the unconventional QE instruments will now permanently feature in the arsenal of central banks.