Praca stanowi próbę analizy wizerunku irańskiego muzyka Shahina Najafiego w perspektywie teorii terytorializacji muzyki Deleuza i Guattariego, czytanej na sposób nomadyczny. Rozprawa skupia się na specyficznej sytuacji artysty, który przebywa na emigracji, by móc tworzyć muzykę wolną od restrykcji. Zawiera wyszczególnienie i analizę elementów wchodzących w skład muzycznego terytorium Najafiego, z wyodrębnieniem wpływów pochodzących z kultury irańskiej i zachodniej. Poddaje również analizie ciało muzyka pod kątem terytorialnym, traktując je jako ciało jednostkowe i wspólnotowe zarazem i problematyzując różnicę między ciałem terytorialnym a sterytorializowanym.

This paper is an attempt on analyzing the artistic-media image of Iranian musician, Shahin Najafi, with using the theory of territorialisation of music conceptualized by Deleuze and Guattari from nomadic perspective. Thesis concentrates on the specific situation of artist who is on emigration in order to make music freely, without social and political restrictions. It details, author analyses the components of Najafi’s musical territory, with the distinction on influences coming from both Iranian and western culture. There is also place for somatic analysis which refers to musician’s body captured in the territorial frame. Finally, author tries to problematize the difference between the territorial body and the body which has been territoriated.