"Lavender Scare" - The Cold War Persecution of Gays and Lesbians in the Federal Government.

Termin Lavender Scare odnosi się do tzw. polowania/nagonki na osoby homoseksualne, pracujące w agendach rządowych USA w latach Zimnej Wojny. W 1952 r. Republikański Senator Everett Dirksen na jednej z konferencji prasowych stwierdził, że „zwycięstwo Republikanów w ostatnich wyborach będzie oznaczać natychmiastowe pozbycie się ‘lawendowych chłopców’ z Departamentu Stanu.” Termin „lawendowi chłopcy” był wówczas rozumiany jako eufemizm wobec urzędników federalnych, podejrzewanych o homoseksualizm. Określenie to zostało spopularyzowane przez amerykańskiego badacza – Davida K. Johnsona w książce Lavender Scare – The Cold War Persecution of Gays and Lesbians in The Federal Government. W związku z działalnością Senackiej Podkomisji Śledczej, zorganizowanej przez republikańskiego senatora Josepha McCarthy’ego i prokuratora Roya Cohna, prowadzono liczne przesłuchania urzędników federalnych, podejrzewanych o tzw. perwersję seksualną. Najważniejszym wnioskiem, zaprezentowanym przez członków Komisji było domniemanie o potencjalnej możliwości wykorzystania takich osób przez agentów obcych wywiadów. Specjalnie przygotowany i zaprezentowany przed amerykańskim Senatem raport, wskazywał, że homoseksualiści, pracując na stanowiskach federalnych są grupą zagrażającą amerykańskiemu bezpieczeństwu strategicznemu. Miało to wynikać z powodu uległości, „charakteryzującej homoseksualistów”, strachem przed ujawnieniem swojej orientacji oraz podatności na szantaż co mogło być wykorzystywane w realiach zimnowojennych przez komunistycznych szpiegów. Ponadto, rozporządzenie prezydenta Dwighta Eisenhowera– Executive Order 10450, wydane w 1953r kontynuowało politykę zwolnień osób podejrzewanych o homoseksualizm nadając priorytetowe znaczenie wartościom moralnym. Dokument ten oficjalnie podawał perwersję seksualną jako wystarczający powód do odmowy dalszego zatrudnienia osobie pracującej w danym Departamencie USA. Mimo, że raport był dokumentem rządowym, język i treść okazały się być bardzo proste i dosadne w swoim jednostronnym przekazie. Odgórnie narzucona teza o niebezpieczeństwie homoseksualistów na stanowiskach federalnych była oparta na dwóch przesłankach. Pierwsza dotyczyła uległości i strachu przed ujawnieniem orientacji, co miało definiować podatność homoseksualistów na szantaż ze strony szpiegów. Druga kwestia odnosiła się do niemoralności homoseksualistów, które miały przede wszystkim doprowadzać do deprawacji moralnej innych pracowników federalnych i uwłaczać majestatowi urzędu funkcjonariusza publicznego. Szacuje się, że do lat 70 XX w., na mocy tej polityki przeszło 5.000 osób straciło zatrudnienie w wyniku zarzutów.

Lavender Scare concerns witch-hunt against homosexuals working in federal agencies during Cold War in the USA. In 1952 on one of a press conferences: Republican Senator – Everett Dirksen stated that a Republican victory in the November elections would have meant the removal of "the lavender lads" from the State Department. The expression “lavender lads” in that time was perceived as euphemism for homosexual males. It was brought into general use by American researcher – David K. Johnson in his book – Lavender Scare. Due to activity of Senate Investigative Subcommittee, organized by republican senator Joseph McCarthy and Attorney General – Roy Cohn, in federal agencies were held many questioning of suspected clerks. Presented by Commission, one of the most important conclusion was presumption of blackmailing homosexual employees by foreign spies and as a result – achieving crucial for U.S. safety information. Specially prepared and presented to American Congress, report indicated, that homosexuals who had been working on federal positions were a group dangerous for national safety. In this case homosexuals were distinguished by submissiveness, fear of disclosure their orientation. During Cold War these speculations led to classify homosexual federal employees as a group susceptible to blackmail by communist spies. Additionally, in 1953 President Eisnehower signed Executive Order 10450. Referring to high morality standards, Executive Order continued mass firings of homosexuals on federal position. Presidential document constituted homosexuality as an enough reason for refusal further employment. The Report’s content and form was very simple and biased in its opinions, despite being a federal document. A top-down thesis concerning danger security risk of homosexuals working in federal agencies, was based on two premises. The first one applied to submissiveness towards threaten of being closeted in public, which defined susceptibility to blackmail by spies. The second one concerned general immorality of homosexuals which might have lead to moral depravation of other federal employees. It is estimated that during Cold War over 5.000 employees were dismissed from federal agencies by accusation of homosexuality.