Condition of nutritional persons after 65th of life with endocrinological diseases and their functional efficiency

Wstęp: Zaburzenia stanu odżywienia zaliczono do głównych problemów klinicznych współczesnej populacji, a negatywne ich konsekwencje często dotyczą osób starszych. Do najpoważniejszych powikłań zaburzeń stanu odżywienia zaliczyć można znaczne obniżenie sprawności funkcjonalnej seniorów, a w przypadku hospitalizacji zwiększenie ryzyka wystąpienia jej powikłań, w tym zgonu.Cel: Celem napisania pracy było określenie zależności pomiędzy stanem odżywienia, a sprawnością funkcjonalną osób po 65. roku życia, leczonych z powodu schorzeń endokrynologicznych.Materiał i metody: Badaniem objęto grupę 70 osób (48 kobiet, 22 mężczyzn) po 65. roku życia, ze współistniejącymi chorobami endokrynologicznymi, hospitalizowanych w jednym z krakowskich szpitali. Średnia wieku badanych wynosiła 70,31 lat (SD=5,05). Do badań wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego. Narzędzie badawcze stanowił autorski kwestionariusz ankiety, a także wystandaryzowane skale: MNA, MMSE, ALD, IADL, SES. Ponadto, dokonano pomiarów masy ciała i wzrostu (w celu obliczenia wartości wskaźnika BMI) oraz obwodu ramienia i łydki. We wszystkich analizach przyjęto poziom istotności na poziomie 0,05.Wyniki: W oparciu o wyniki skali MNA prawidłowy stan odżywienia charakteryzował 55,71% badanych, zagrożonych niedożywieniem było 42,86% osób. Średnia wartość wskaźnika BMI wynosiła dla całości grupy 26,87kg/m2 (SD=5,16) - odpowiednio w grupie kobiet 27,37kg/m2 (SD=5,54) i mężczyzn 25,49kg/m2 (SD=3,95). W oparciu o wyniki uzyskane w skali ADL stwierdzono, że większość badanych (91,43%) było samodzielnych w aspekcie wykonywania czynności codziennych. W skali IADL badani zdobyli średnio 20,83 pkt (SD=2,11), natomiast w skali SES średnio 14,71 pkt (SD=1,41). 80% pacjentów uzyskało prawidłowy wynik w skali MMSE, a 20% wykazywało zaburzenia poznawcze bez otępienia. W wyniku przeprowadzonych badań wykazano, iż stan odżywienia istotnie wpływa na samodzielność – w zakresie ADL (p=0,005); IADL (p=0,03) oraz koreluje dodatnio z jedną z podskali SES – deprecjonowanie siebie (r= 0,292; p=0,014), a także MMSE (p=0,001), ujemnie – z podskalą SES – powodzenie w życiu (r=-0,241; p=0,044). Wykazano zależność pomiędzy wiekiem, a stanem odżywienia badanych – pacjenci w wieku 65-69 lat byli lepiej odżywieni od tych w wieku 70-74 lata (p=0,023). Osoby posiadające wsparcie społeczne były lepiej odżywione od tych, którzy tego wsparcia nie mieli (p=0,027), wykazywali także istotnie wyższą sprawność funkcjonalną (ADL; p=0,004), oraz w uzyskali istotnie lepsze wyniki w podskali SES – deprecjonowanie siebie (p=0,013). Liczba chorób współistniejących nie wpływała na stan odżywania badanych (p=0,563), natomiast osoby zgłaszające jedną dolegliwość związaną z procesem chorobowym okazały się być lepiej odżywione od osób zgłaszających 2 lub 3 dolegliwości (p=0,025).Wnioski: 1) Stan odżywienia badanej grupy można uznać za zadowalający. 2) Ogólny poziom sprawności funkcjonalnej w aspekcie fizycznym można uznać jako bardzo dobry, natomiast w aspekcie psychicznym – średni. 3) Osoby wykazujące lepszy stan odżywienia lepiej radziły sobie w wykonywaniu podstawowych i złożonych czynności dnia codziennego, uzyskały wyższe wartości punktowe w skali MMSE oraz w podskali SES – deprecjonowanie siebie, a niższe w podkali SES – powodzenie w życiu. 4) W wyniku przeprowadzonych badań nie wykazano wpływu płci oraz miejsca zamieszkania na stan odżywienia badanych. Wykazano, że pacjenci w grupie 65-69 lat byli lepiej odżywieni niż pacjenci po 70. roku życia. 5) Lepszy stan odżywienia oraz lepszą sprawność funkcjonalną miały osoby otrzymujące wsparcie ze strony społeczeństwa i osób bliskich. 6) Osoby zgłaszające 1 dolegliwość związaną z procesem chorobowym były lepiej odżywione, niż osoby zgłaszające 2 lub 3 dolegliwości. Nie wykazano związku między liczbą chorób współistniejących, a stanem odżywienia.

Background: Nutritional disorders have been identified as major clinical problems in modern populations, with negative consequences often affecting older people. The most serious complications of nutritional disorders include a significant reduction in the functional efficiency of seniors and, in case of hospitalization, an increased risk of complications, including death. Objective: The purpose of writing the paper was to determine the relationship between the state of nutrition, and functional ability of people aged 65 years, treated for endocrine diseases. Material and method: The study included 70 people (48 women, 22 men) aged 65 years and over, with co-occurring endocrine diseases hospitalized in one from Kraków hospitals. Mean age was 70.31 years (SD=5.05). The diagnostic survey method was used for the study. The research tool was the author's questionnaire, as well as standardized scales: MNA, MMSE, ALD, IADL, SES. In addition, weight and height measurements (to calculate the BMI) and arm and calf circumferences have been performed. In all analyzes the significance level was assumed at 0.05. Results: Based on the results of the MNA scale, the nutritional status was characterized by 55.71% of respondents, 42.86% were at risk of malnutrition. The mean BMI was 26.87kg/m2 for the whole group (SD=5.16) - 27.37kg/m2 for women (SD=5.54) and 25.49kg/m2 for men (SD=3.95). Based on the results obtained in the ADL scale, it was found that most of the respondents (91.43%) were independent in the aspect of performing daily activities. On the IADL scale, the respondents scored on average 20.83 points (SD=2.11), while on the SES scale averaged 14.71 points (SD=1.41). 80% of patients achieved a normal MMSE score and 20% had cognitive impairment without dementia. As a result of the studies, it was shown that nutritional status significantly influenced self-reliance - within ADL range (p=0.005); IADL (p=0.03) and positively correlates with one of the SES subscales - self-deprecation (r=0.292; p=0.014); and MMSE (p=0.001), negative - with SES subscale - success in life (r=-0.241; p=0.044). The relationship between age and nutritional status of the subjects was shown - patients aged 65-69 years were better fed than those aged 70-74 years (p=0.023). People with social support were better nourished than those without support (p=0.027). They also showed significantly higher functional efficiency (ADL; p=0.004) and had significantly improved results in SES subtraction (p=0.013). The number of co-morbidities did not affect the nutritional status of the subjects (p=0.563), whereas those reporting a disease-related illness were better nourished than those reporting 2 or 3 complaints (p=0.025). Conclusions: 1) The nutritional status of the study group can be considered satisfactory. 2) The overall level of functional fitness in the physical aspect can be considered as very good, while in the mental aspect - average. 3) People with improved nutritional status were better at performing basic and complex day-to-day activities, getting higher scores on the MMSE scale and on the SES self-deprecation, and lower on the SES score - success in life.4) As a result of the research, the influence of gender and place of residence on the nutritional status of the respondents was not shown. It has been shown that patients in the 65-69 age group were better nourished than patients over 70 years of age. 5) Better nutrition and better functional ability were those receiving support from the public and loved ones. 6) Applicants disease-related ailments were better fed than people reporting 2 or 3 complaints. There is no relationship between the number of coexisting diseases, and the state of nutrition.