Atiq Rahimi (ur. 1962) - afgańsko-francuski pisarz i fotograf, absolwent renomowanego kabulskiego Liceum Esteqlāl, autor m.in. dwóch mikro-powieści: Ziemia i popioły oraz Kamień cierpliwości (nagrodzona Prix Goncourt), a także reżyser filmu na podstawie pierwszej, za który otrzymał w 2004 r. Prix du Regard vers l’Avenir na Festiwalu Filmowym w Cannes. Atiq Rahimi przez wiele lat mieszkał poza Afganistanem, początkowo w Pakistanie, następnie we Francji; do ojczyzny powrócił wkrótce po upadku reżymu Talibów, w 2002 r. Chociaż jako pisarz debiutował późno, bo dopiero pod koniec lat 90., to swoimi utworami wpisał się w historię najnowszej literatury afgańskiej. W 2011 r. ukazała się jego najnowsza powieść w języku francuskim – Maudit soit Dostoïevski (Niech będzie przeklęty Dostojewski!). Zgodnie z sugestią zawartą w tytule, powieść Atiqa Rahimiego wchodzi w dialog z tym XIX-wiecznym rosyjskim pisarzem. Raskolnikow zostaje Rasulem, Sonia – Sofią, Porfiry – kabulskimi policjantami, lichwiarka – stręczycielka/sutenerką. Atiq Rahimi uważa, że Zbrodnię i karę należy czytać właśnie w Afganistanie. Tezę swoją podpiera słowami Raskolnikowa, że jeśli Bóg nie istnieje, wszystko jest dozwolone. Przecież w dzisiejszym Afganistanie wiele jest dozwolone, a kraj, zdaniem wielu socjologów, jest przykładem kultury kałasznikowa, w której broń stanowi podstawowy (i często jedyny) środek rozwiązywania sporów, nawiązywania kontaktów i normowania relacji społecznych. Literacki dialog między oboma pisarzami jest tym ciekawszy, że, jak pisze Aliewtina S. Gierasimowa, współczesny Afganistan boryka się z poważnym drenażem kultury wywołanym masowym uchodźstwem rodzimej inteligencji. Wydaje się, że dobór partnera do dyskusji o palących problemach współczesnych Afgańczyków w postaci Fiodora M. Dostojewskiego jest najlepszym z możliwych.