The impact of Temozolomide on Glioblastoma multiforme invasion

Glejak wielopostaciowy (GBM) to najczęściej występujący pierwotny nowotwór mózgu. Zaliczany jest do IV stopnia złośliwości (według klasyfikacji WHO). Średnia długość życia u osób ze zdiagnozowanym GBM wynosi około 16 miesięcy. Za główną przyczynę lekooporności tego nowotworu uznaje się duże zróżnicowanie histopatologiczne komórek wynikające z szybkiej mikroewolucji. Całkowita resekcja guza jest prawie niemożliwa. Nawroty choroby występują w 90% przypadkach. Dlatego wycięcie guza łączone jest z chemioterapią.Celem przeprowadzonych w tej pracy doświadczeń było sprawdzenie jak na właściwości inwazyjne komórek GBM wpływa temozolomid (TMZ). Jest to najczęściej stosowany lek w przypadku tego rodzaju nowotworu. Wiadomo, że interferuje on z DNA podczas replikacji. Jednak jego specyficzne mechanizmy działania nie zostały do końca odkryte.Po wykonaniu doświadczeń stwierdzono, że lek ten ma zróżnicowany wpływ na inwazyjność komórek linii GBM. W przypadku komórek linii Ln229 otrzymano najbardziej optymistyczne wyniki. Wskazują one na działanie leku. Natomiast w przypadku komórek linii Ln18 oraz U373 są one rozbieżne. Dochodzi do spadku proliferacji, jednak inwazyjność komórek wzrasta.

Glioblastoma multiforme (GBM) is the most common brain tumor. It corresponds to grade 4 based on WHO classification. The average survival time is 16 months after the diagnosis. The main reason for this tumor’s drug resistance is the large histopathological differences in cells resulting from rapid microevolution. The total resection of GBM is not possible. The relapse occurs in 90% of the cases. Therefore is followed by chemotherapy.The aim of my research was to investigate the impact of temozolomide (TMZ) on Glioblastoma multiforme invasion. TMZ is the most common drug used in therapy of GBM. It is known that it interferes with the DNA during its replication. However no specific mechanism of action was discovered. In the course of research, it was found that TMZ has differentiated effects on GBM cells. The results are the most promising for the Ln229 cells. For the Ln18 and U373 cells, the results are divergent. The cell proliferation is declining but the invasiveness is increasing.