The perception of patients’ aggression in psychiatric hospital by nursing students before and after practice

Wstęp. Pielęgniarstwo jest zawodem zaufania społecznego, w którym istotą jest sprawowanie opieki nad zdrowiem i życiem pacjenta. Specyfika pracy wiąże się jednak z występowaniem powszechnego, choć niepożądanego zjawiska agresji ze strony pacjentów. Grupą zawodową najbardziej narażoną na przejawy agresji oprócz pielęgniarek są osoby przygotowujące się do zawodu – studenci pielęgniarstwa.Cel. Celem pracy było poznanie sposobu spostrzegania agresji pacjentów przez studentów pielęgniarstwa przed i po odbyciu praktyk w zakresie pielęgniarstwa psychiatrycznego. Materiał i metody. Badania przeprowadzono wśród 80 studentów pielęgniarstwa III roku studiów licencjackich CMUJ w Krakowie. W pracy posłużono się techniką ankiety z wykorzystaniem dwóch kwestionariuszy ankiet: skalę MAVAS oraz skalę ATAS. Analizę statystyczną oraz weryfikację różnic między zmiennymi dokonano za pomocą testu Manna-Whitneya, Kruskala-Wallisa oraz stosując współczynnik korelacji rho Spearmana (poziom istotności statystycznej p<0,05). Obliczenia wykonano w programie statystycznym SPSS 20. Wyniki. W badanej grupie studentów przed zajęciami praktycznymi zachowania agresywne pacjentów najczęściej spostrzegane były jako destrukcyjne i w niewiele mniejszym stopniu jako ofensywne. Po zakończeniu, studenci spostrzegali agresję chorych najczęściej również jako destrukcyjną lub ofensywną. Zarówno przed, jak i po praktykach w najmniejszym stopniu ankietowani spostrzegali agresję jako komunikatywną. Najczęstszym stylem radzenia sobie z agresją chorych wybranym przez studentów przed i po zajęciach praktycznych była strategia oparta na zarządzaniu, a nieco mniejszy odsetek studentów decydował się na strategie oparte na stylu wewnętrznym. Grupa osób przed praktykami najrzadziej decydowała się na strategię radzenia sobie z agresją zależną od czynników sytuacyjnych/interakcyjnych, a po praktykach na strategię opartą na zewnętrznym stylu radzenia sobie z agresją.Wnioski. Spostrzeganie agresji pacjentów przez studentów przed zajęciami praktycznymi różniło się od spostrzegania zjawiska agresji po zakończeniu praktyk. Widoczne były także różnice w strategiach przyjętych przez studentów w zakresie radzenia sobie z agresją chorych przed rozpoczęciem praktyk i po ich zakończeniu. Spostrzeganie agresji przed i po praktykach nie zależało od miejsca zamieszkania studentów. Natomiast w przypadku radzenia sobie z agresją i przemocą, wiek i miejsce zamieszkania nie różnicowały w sposób istotny statystycznie wyboru strategii.

Introduction. Nursing is a profession of social trust based on health care and life protection. The specificity of this occupation involves a general, but unwilling and unwelcome phenomenon of patient’s aggression. The most exposed occupational group for aggression besides nurses include people preparing to profession like nursing students.Aim. The aim of the study was to know students’ perception of the patients’ aggression before and after practice of psychiatric nursing.Material and methods. The research was conducted to 80 nursing students of III year on bachelor degree at JUMC in Cracow. The research based on survey technique and included two survey questionnaires: MAVAS and ATAS. Statistical analysis and verification of differences between variables was done with Mann-Whitney's test and Kruskal-Wallis test as well as using the Spearman rho correlation coefficient (statistical significance was assumed p <0.05). Calculations were done with SPSS 20 statistical program. Results. In the group of tested students before practice, patient’s aggressive behavior were mostly notified as destructive and slightly less than offensive. At the end of the nursing practice, students perceived patient’s aggression mostly as destructive or offensive behavior. Both of them, before and after practical ending, the respondents perceived aggression as communicative. The most common style of coping with patients’ aggression selected by students before and after nursing practice was strategy based on management of aggression. Slightly fewer students made a decision about strategies which were based on the internal style of coping with aggression. The pre-practice group rarely chosed the strategy of coping with aggression dependent on situational / interactional factors and after practice for a strategy based on an external style of coping with patients’ aggressive.Conclusions. The perception of patients’ aggression by students before nursing practice was different from the perception of aggression after ending the practice. The differences in the strategies in management of aggression adopted by students in coping with patient aggression before and after the practical training were also evident. The perception of aggression before and after the practice not depend on the students’ accommodation. On the other hand, in management of aggression and violence, the age and place of residence did not differentiate statistically significantly the choice of strategy.